Orzeczenie z dnia 10 października 2017r. Sygn. akt: D 25/17
Orzeczenie prawomocne

 
PRZEWODNICZĄCY: radca prawny Krzysztof Jacek Woś
CZŁONKOWIE: radca prawny Paulina Sibilska
radca prawny Michał Rajski
PROTOKOLANT: Karolina Szymala

 
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] w W. sprawy przeciwko radcy  prawnemu K.(1), […], obwinionemu o to, że co najmniej od […] naruszyła obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej poprzez ujawnienie osobie trzeciej – F. oraz wykorzystanie w interesie tejże F., której radca prawny jest założycielem, informacji powziętych w związku ze świadczeniem pomocy prawnej na rzecz Skarżącego – C. w W., dotyczących wierzytelności przysługującej względem Skarżącego nabytej przez F. w dniu […] od B.(1) oraz majątku Skarżącego, z którego wierzyciel może prowadzić egzekucję,
tj. o czyn z art. 12 ust. 1-3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233 z późn. zm.)
 

 

 

UZASADNIENIE

Radca prawny K.(1) […] została obwiniona o to, że co najmniej od […] naruszyła obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej poprzez ujawnienie osobie trzeciej – F. oraz wykorzystanie w interesie tejże F., której radca prawny jest założycielem, informacji powziętych w związku ze świadczeniem pomocy prawnej na rzecz skarżącego – C. w W., dotyczących wierzytelności przysługujących względem skarżącej nabytej przez F. w dniu […] od B.(1) oraz majątku skarżącego, tj. o czyn z art. 12 ust. 1 – 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (t. j. załącznik do uchwały Prezydium KRRP z dnia 28.12.2010 r.) w związku z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 233 z późn. zm.).
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
K.(1) od lat […] […] w. przez kilkanaście lat świadczyła pomoc prawną na rzecz C. z siedzibą w W., w tym w okresie od […] do miesiąca […] na podstawie umowy zlecenia z dnia […] oraz umowy zlecenia z […] zmienionej aneksem nr […] z dnia […]. Wymienione zlecenie obejmowało przygotowanie pozwów oraz prowadzenie sprawy (zastępstwa procesowego) we wszystkich instancjach włącznie z prawem wniesienia kasacji i występowania w postępowaniu kasacją wywołanym w sprawach o zapłatę przeciwko, m. in. przeciwko B.(1) Wykonując powyższe zlecenie K.(1) sporządziła i wniosła w imieniu C. pozew o zapłatę przeciwko B.(1) datowany […] i złożony tego dnia w Sądzie Okręgowym w W.[zeznania K.(1) – k […]-[…], zeznania świadka B.(2) – k. […], umowa zlecenia z […], umowa zlecenia z […], aneks nr […] z […], kopia pozwu z […]. k. […]-[…]];
C. korzystało z pomocy prawnej świadczonej nie tylko przez K.(1), ale także przez kancelarię adw. G. Kancelaria ta obsługiwała m. in. postępowanie z powództwa B.(1) przeciwko C. W związku z zakończeniem świadczenia usług prawnych na rzecz C., radca prawny K.(1) przekazała klientowi posiadane przez siebie dokumenty dotyczące prowadzonych spraw [zeznania K.(1) – k. […]-[..], k. […]; zeznania świadka G. – k. […] i […]].
W roku […] K.(1) założyła F. z siedzibą w W., w której organie określonym jako „rada fundatorów” zasiada. Do kompetencji rady fundatorów należy m. in. powoływanie i odwoływanie zarządu F., wytyczanie głównych kierunków działania fundacji, zajmowanie stanowiska w sprawach przedłożonych przez zarząd fundacji, radę fundacji lub podjętych z własnej inicjatywy, zatwierdzanie rocznych i wieloletnich planów działania fundacji i preliminarza kosztów jej działalności. F. jest wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego pod nr […] działa pod adresem: ul. B.(3) […], […]-[…] W., który jest tożsamy z miejscem zamieszkania i prowadzenia przez obwinioną działalności zawodowej jako radca prawny [kopia statutu fundacji, kopia odpisu z KRS dot. fundacji, kopia sprawozdania zarządu fundacji za […]r. - k. […]-[…], zeznania K.– k. […]-[…]].
Funkcję prezesa zarządu wymienionej fundacji pełni S., […], […]-[…] W.. S. jako prezes zarządu wymienionej fundacji korzystał z pomocy prawnej świadczonej przez prawników współpracujących z K.(1), tj. r. pr. M. i r. pr. K.(2) [kopia odpisu z KRS dot. fundacji, kopia sprawozdania zarządu F., k. […]-[…], zeznania K.(1) - k. […]-[…] i […]-[…], zeznania świadka
S. – k. […]-[…], zeznania świadka B.(2) – k. […]-[…]];
S. nie dłużej niż do […]. był członkiem Rady Nadzorczej C.[kopia odpisu z KRS dot. C k. […]-[…], zeznania K.(1) k. […]-[…] i […]-[…], zeznania świadka S.– k. […]-[…]].
W dniu […] w gazecie D.(2) ukazało się ogłoszenie prasowe B.(1) o zaproszeniu do rokowań mających na celu sprzedaż całości lub części wierzytelności tego banku należnej od C. z siedzibą w W. Wysokość wierzytelności wg stanu na dzień […] wynosiła łącznie […] zł, w tym należność główna […] zł [kopia ogłoszenia prasowego k. […]-[…]].
Wierzytelność B.(1) została nabyta w dniu […] od tego banku przez F. F. w dniu […] uzyskała klauzulę wykonalności na tytule egzekucyjnym nadaną przez Sąd Okręgowy w W. za sygn. akt […]. Tytułem egzekucyjnym stwierdzającym istnienie wierzytelności nabytej przez F. był prawomocny wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia […] sygn. akt […]. Klauzulę wykonalności nadano co do kwoty […]zł. Pismem z dnia […] podpisanym przez S. i doręczonym C. w dniu […] F. wezwała adresata do zapłaty wyżej wymienionej kwoty wraz z odsetkami w terminie do dnia […]. [kopia odpowiedzi na pozew z dnia […] w sprawie przed SO W. sygn. akt […] k. […]-[…], kopia post. SO w W. z dn. […]. sygn. akt […] – k. […]-[…], kopia ostatecznego wezwania do zapłaty – k. […]-[…]].
Obwiniona nie przyznała się do zarzucanego jej czynu. Zeznała, że nie przekazywała F. ani osobom ją reprezentującym żadnych informacji dotyczących majątku C., w tym posiadanych przez ten podmiot rachunków bankowych. Przyznała, że jest fundatorem F. i zasiada w radzie fundatorów. Rada ta nigdy nie podejmowała uchwał w przedmiocie udzielenia zgody zarządowi na nabycie wierzytelności od B.(1) F. reprezentuje prezes zarządu S. Prezes zarządu nie musiał pytać obwinionej o majątek C., gdyż przez wiele lat był członkiem jego rady nadzorczej i z tego tytułu miał autonomiczną wiedzę o tym podmiocie. Jeżeli S. korzystał z pomocy prawników współpracujących z kancelarią K.(1), to według zeznań obwinionej – nie konsultowała o na z nimi spraw C. [zeznania K.(1) k. […]-[…] i […]-[…]].

Zeznania obwinionej K.(1) oraz świadków: B., G., S. i K.(2) w zakresie powyżej okoliczności faktycznych dotyczących faktu, zakresu i ram czasowych świadczenia pomocy prawnej przez K.(1) na rzecz C., wskazanie pełnomocników procesowych prowadzących sprawy C. przeciwko B.(1) oraz z powództwa tego banku przeciwko C., członkostwa S. w radzie nadzorczej C., są zbieżne i znajdują potwierdzenie w treści dokumentów znajdujących się w aktach sprawy. Nie budzą też wątpliwości okoliczności, że K.(1) i S. […] prowadzi działalność zawodową jako radca prawny i pod którym zarazem ma siedzibę F.. Z istoty treści stosunku prawnego łączącego przez kilkanaście lat radcę prawnego K.(1) z klientem C. wynika, że K.(1) weszła w posiadanie informacji dotyczących tego klienta, w tym informacji o stanie jego majątku, kondycji finansowej i innych informacji przekazanych jej przez klienta. Informacje te były aktualne do momentu, w którym doszło do zakończenia współpracy pomiędzy K.(1), a C., czyli do […]. W konsekwencji wiedzą K.(1) jako radcy prawnego świadczącego pomoc na rzecz C. nie mogła być objęta okoliczność wydania przez Sąd Okręgowy w W. wyroku z dnia […] sygn. akt […] zasądzającego od C. na rzecz B.(1)świadczenie pieniężne, którego część stała się następnie przedmiotem obrotu pomiędzy tym bankiem, a F.. Wynika to z sekwencji zdarzeń, gdyż wyrok zapadł po upływie roku od zakończenia współpracy pomiędzy obwinioną, a C., a także z ­ niespornej okoliczności, że sprawa sądowa zakończona wyżej wymienionym wyrokiem nie była prowadzona przez K.(1).
W uzasadnieniu wniosku o ukaranie, Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego wskazał, że jakkolwiek w toku dochodzenia nie uzyskano dowodu wskazującego bezpośrednio na udostępnienie przez radcę prawnego informacji objętych tajemnicą zawodową, to w jego ocenie ustalone fakty wykluczają odmienny przebieg wydarzeń, niż taki w którym do cesji doszło z inicjatywy samego radcy prawnego, w oparciu o informacje przez niego posiadane. Do takich wniosków ma prowadzić ścisły związek pomiędzy obwinioną, a F., tożsamość adresów obwinionej, jej kancelarii prawnej, wskazanej fundacji i jej prezesa. Ponadto przemawiać ma za takim rozumowaniem okoliczność, że nabycie wierzytelności przez F. było jedyną tego rodzaju czynnością, którą ta F. podjęła.
W ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego przebieg zdarzeń przedstawiony we wniosku o ukaranie, zgodnie którym wymieniona fundacja kupiła wierzytelność przysługującą od C. w związku z informacjami przekazanymi przez obwinioną nie wyklucza także innej jego wersji. W równym stopniu logicznie prawdopodobna i dopuszczalna jest wersja przebiegu zdarzeń, w której F. powzięła informacje o możliwości nabycia wierzytelności z publikacji prasowej, a inne w posiadanie innych informacji o C. weszła z uwagi na członkostwo prezesa fundacji w radzie nadzorczej C., bądź z innych źródeł dotyczących tej spółki, w tym źródeł o charakterze publicznym, z uwagi na takiż status wymienionej spółki.

Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych, radcowie prawni podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych. W rozpoznawanej sprawie, jako przesłankę odpowiedzialności dyscyplinarnej K.(1) wskazano art. 12 ust. 1 – 3 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego z 2007 r. w brzmieniu ustalonym w tekście jednolitym stanowiącym załącznik do uchwały Prezydium KRRP z dnia 28.12.2010 r. Zgodnie ze wskazanymi przepisami Kodeksu Etyki, do istoty zawodu radcy prawnego należy uzyskiwanie od klienta w zaufaniu informacji, których klient nie ujawniłby nikomu. Radca prawny zobowiązany jest do zachowania w tajemnicy wszystkiego, o czym dowiedział się w związku z wykonywaniem czynności zawodowych. Obowiązek zachowania tajemnicy obejmuje wszystkie uzyskane przez radcę prawnego informacje, niezależnie od ich formy lub sposobu ich utrwalenia. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej obejmuje nie tylko zakaz ujawnienia informacji, lecz także skorzystania z nich w interesie własnym bądź osoby trzeciej. W sprawie tej nie można jednak przypisać K.(1) odpowiedzialności za naruszenie wskazanych norm, z tego względu iż w toku postępowania dyscyplinarnego nie udowodniono obwinionej popełnienia czynu polegającego na naruszeniu obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej lub jej ujawnienia lub skorzystania z niej w interesie własnym lub osoby trzeciej. Wyrażane we wniosku o ukaranie przypuszczenie, nawet logicznie uzasadnione wskazanymi poszlakami, ale nie poparte dowodami nie może stanowić podstawy do uznania K.(1) winnej popełnienia zarzucanego jej czynu, zwłaszcza w świetle wskazanych wyżej i uzasadnionych i nie dających się usunąć wątpliwości, wskazujących na inny możliwy przebieg zdarzeń w rozpoznawanej sprawie. Wątpliwości te należało, stosownie do dyspozycji art. 5 § 2 K.p.k. w zw. z art. 74¹ pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, rozstrzygnąć na korzyść obwinionej.
Mając to wszystko na uwadze Okręgowy Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w pkt 1 orzeczenia.
O kosztach postępowania, w związku z brakiem ukarania obwinionej, orzeczono na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
 
(AD)