Orzeczenie z dnia 10 lipca 2017 r. Sygn. akt: D 11/17
opublikowano: 2018-02-22 przez: Leśniak Grażyna
Orzeczenie z dnia 10 lipca 2017 r. Sygn. akt: D 11/17
Orzeczenie prawomocne
WSD orzeczeniem z dnia 1 lutego 2018 r., sygn. WO 138/17 utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie.
Orzeczenie prawomocne
WSD orzeczeniem z dnia 1 lutego 2018 r., sygn. WO 138/17 utrzymuje w mocy zaskarżone orzeczenie.
Przewodniczący: radca prawny Tomasz Iwańczuk
Członkowie: radca prawny Paulina Sibilska
radca prawny Dominik Skoczek
Protokolant: Karolina Szymala
Członkowie: radca prawny Paulina Sibilska
radca prawny Dominik Skoczek
Protokolant: Karolina Szymala
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu P., […], obwinionemu o to, że:
- w okresie od dnia […] do dnia […], reprezentując Klientkę Panią B. w postępowaniu sądowym jakie toczyło się przed Sądem Rejonowym dla W.P.P w W. […] Wydział Cywilny pod sygnaturą akt […], zaniechał informowania Klientki o przebiegu postępowania, a w szczególności o wydanym przez Sąd w dniu […] zobowiązaniu do uzupełnienia adresów wskazanych osób, o wydanym przez Sąd w dniu […] postanowieniu o zawieszeniu postępowania oraz o wydanym przez Sąd w dniu […] postanowieniu o umorzeniu postępowania, a także uniemożliwił Klientce jakikolwiek z nim kontakt, tj. o popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1082 r. o radcach prawnych (Dz.U. nr 2016 poz. 233) w zw. z art. 6 ust. 1 oraz art. 28 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity ogłoszono uchwałą Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 roku,
- w okresie od dnia […] do dnia […] nie zwrócił Klientce B., pomimo jej wniosku otrzymanych od niej dokumentów oraz pism otrzymanych z Sądu w sprawie jaka toczyła się przed Sądem Rejonowym dla W. P. P. w W. […] Wydział Cywilny pod sygnaturą akt […], tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust.1 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych (Dz.U. nr 2016 poz. 233) w zw. z art. 6 ust. 1 oraz art. 28 ust. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity ogłoszono uchwałą Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 roku.
orzeka:
- Uznaje radcę prawnego P., […], winnym zarzucanego wnioskiem o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6 ust. 1 oraz w art. 28 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych wymierza karę nagany;
- Uznaje radcę prawnego P., […], winnym zarzucanego wnioskiem o ukaranie czynu, który to czyn stanowi przewinienie dyscyplinarne jako czyn sprzeczny z zasadami wyrażonymi w art. 6 ust. 1 oraz w art. 28 ust. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego i za czyn ten na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 3 ustawy o radcach prawnych wymierza karę pieniężną w wysokości […] złotych;
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych zasądza od obwinionego radcy prawnego P., […], na rzecz Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. tytułem zwrotu kosztów postępowania dyscyplinarnego kwotę […] złotych.
Uzasadnienie
W dniu […] p. B. wniosła zawiadomienie o nieprawidłowościach w czynnościach radcy prawnego P. w sprawie o zasiedzenie nieruchomości położonej w W. przy ul. S.. Podniesiono, iż radca prawny P. przyjął zlecenie prowadzenia sprawy o zasiedzenie, w której radca prawny nie wykonywał należycie swych czynności, nie informował poszkodowanej o przebiegu sprawy, zaniechał jakiegokolwiek kontaktu z poszkodowaną, jak również nie stawiał się na umówione z nią spotkania. (k.[…]-[…])
W związku z zawiadomieniem nadesłanym przez p. B. dnia […] roku Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W., działając na podstawie art. 307 § 1 w zw. z art. 325 a § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz. I.Nr 89, poz. 555, z późn. zm.) w związku z art. 741 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233) wezwał radcę prawnego P. do złożenia pisemnych wyjaśnień w powyższej sprawie. (k.[…])
Postanowieniem z dnia […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wszczął dochodzenie w sprawie ustalenia okoliczności przewinienia dyscyplinarnego polegających na nienależytym wykonywaniu czynności zawodowych, poprzez przyjęcie w […] zlecenia prowadzenia sprawy o zasiedzenie i następnie niepodejmowanie należycie czynności w tej sprawie, nie informowanie Klienta o przebiegu postępowania, a także zaniechanie jakiegokolwiek kontaktu z Klientem, brak stawiennictwa na umówione spotkania z Klientem, tj. w sprawie popełnienia czynów sprzecznych z zasadami etyki radcy prawnego tj. art. 6 ust. 1 i ust. 2, art. 28 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego ogłoszonego Uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w zw. z art. 64 ust.1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych. (Dz. U. 2016.233 j.t. z dnia 2016.02.25). (k.[…]-[…])
W związku z koniecznością uzupełnienia materiału dowodowego w postępowaniu dyscyplinarnym RD [...] Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawych w W., działając na podstawie art. 741 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233) wezwał p. B. do Biura Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w celu przesłuchania w charakterze świadka oraz wezwał radcę prawnego P. w celu przesłuchania w charakterze obwinionego. (k.[…]-[…])
Postanowieniem z dnia […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. postanowił umorzyć dochodzenie w sprawie z uwagi na fakt, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dawał wystarczających podstaw do uznania, iż zaskarżony radca prawny dopuścił się zarzucanych mu czynów. (k. […]-[…])
W dniu […] p. B. złożyła zażalenie na postanowienie o umorzeniu dochodzenia z dnia […] w sprawie radcy prawnego […]. (k.[…])
W dniu […] Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na posiedzeniu zażalenia złożonego przez B. na postanowienie Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego z […] w sprawie oznaczonej sygn. akt […] o umorzeniu dochodzenia w sprawie skargi na radcę prawnego P. […] postanowił na podstawie art. 437 k.p.k. w zw. z art. 741 ustawy o radcach prawnych uchylić w całości zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Rzecznikowi Dyscyplinarnemu do ponownego rozpoznania. (k.[…]-[…])
W związku z koniecznością uzupełnienia materiału dowodowego w postępowaniu dyscyplinarnym […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawych w W., działając na podstawie art. 741 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233) wezwał p. B. oraz radcę prawnego P. do Biura Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w celu przesłuchania w charakterze świadków. (k.[…]-[…])
W związku z koniecznością uzupełnienia materiału dowodowego w postępowaniu dyscyplinarnym […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawych w W., działając na podstawie art. 741 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233) wezwał radcę prawnego P. do ustosunkowania się do pisma p. B. z dnia […], a w szczególności do zawartych w załączniku do tego pisma zarzutów braku zwrotu przez pełnomocnika dokumentacji przekazanej przy prowadzeniu sprawy sądowej o sygn. akt
[…] po jej zakończeniu oraz braku w aktach ww. sprawy dokumentów przekazanych pełnomocnikowi przez mocodawczynię w […] roku (postanowień o stwierdzenie nabycia spadku). (k.[…])
W dniu […] wezwano radcę prawnego P. do osobistego stawiennictwa w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w charakterze obwinionego w sprawie […] o czyn z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 233) w zw. z art. 6 ust. 1, art. 28 ust. 5, art. 28 ust. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. (k.[…])
Postanowieniem z dnia […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. postanowił przedstawić zarzuty radcy prawnemu P. ([…]).
W dniu […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. na podstawie art. 175 §1 k.p.k. i art. 143 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 741 ustawy o radcach prawnych przesłuchała radcę prawnego P. jako obwinionego o czyny z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych z dnia 6 lipca 1982 r. (Dz. U. 2016.233 j.t.) w zw. z art. 6 ust. 1, art. 28 ust. 5 i art. 28 ust. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (k. […]-[…])
Dnia […] Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. złożył wniosek o ukaranie na podstawie art. 681 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. 2016. 233 t.j. z dnia 2016.02.25) radcy prawnego P. wpisanego na listę radców prawnych prowadzoną przez Okręgową Izbę Radców Prawnych w W. pod nr […] o to, że:
- w okresie od dnia […] do dnia […], reprezentując Klientkę Panią B. w postępowaniu sądowym, jakie toczyło się przed Sądem Rejonowym dla W.P.P. w W. […] Wydział Cywilny pod sygn. akt […], zaniechał informowania Klientki o przebiegu postępowania, a w szczególności o wydanym przez Sąd w dniu […]zobowiązaniu do uzupełnienia adresów wskazanych osób, o wydanym przez Sąd w dniu […] postanowieniu o zawieszeniu postępowania oraz o wydanym przez Sąd w dniu […] postanowieniu o umorzeniu postępowania, a także uniemożliwił Klientce jakikolwiek z nim kontakt, tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. nr 2016, poz. 233) w zw. z art. 6 ust. 1 oraz art. 28 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity ogłoszono uchwałą Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r;
- w okresie od dnia […] do dnia […] nie zwrócił Klientce B., pomimo jej wniosku otrzymanych od niej dokumentów oraz pism otrzymanych z Sądu w sprawie, jaka toczyła się przed Sądem Rejonowym dla W.P.P. w W. […] Wydział Cywilny pod sygn. akt […], tj. popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. nr 2016, poz. 233) w zw. z art. 6 ust. 1 oraz art. 28 ust. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity ogłoszono uchwałą Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r.
W dniu […] radca prawny M. działając w imieniu radcy prawnego P. wniósł do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. pismo w sprawie.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
Poszkodowana B. w dniu […] powierzyła radcy prawnemu P. prowadzenie sprawy o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości oznaczonych jako działki ewidencyjne o numerach: […] oraz […] obręb […]-[…]-[…] W.. Podczas spotkania w dniu […] strony ustaliły formę kontaktu telefonicznego. Klientka otrzymała numer telefonu komórkowego radcy prawnego, zaś pełnomocnik miał kontaktować się z nią na jej numer stacjonarny. Ustalono także, iż radca prawny miał na bieżąco informować Klientkę o wszystkich zdarzeniach procesowych
w sprawie. Żadna inna forma kontaktu, poza formą telefoniczną, nie została przez Strony przewidziana. Dodatkowo Klientka przekazała radcy prawnemu w dniu […]
za pośrednictwem aplikanta adwokackiego S. postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po następujących osobach: Z.(1), Z.(2), Z.(3), zaś w dniu […] bezpośrednio do rąk radcy prawnego P. postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po L. Pełnomocnik otrzymał także od Mocodawczyni oryginał badań hipotecznych wykonanych przez mgr inż. W. w dniu […].
Radca prawny P. wniósł przedmiotowy wniosek o zasiedzenie na rzecz Klientki w dniu […]. Sprawa toczyła się przed Sądem Rejonowym dla W. P. P. w W. […] Wydział Cywilny pod sygn. akt: […]. Wniesiona sprawa zakończyła się postanowieniem z dnia […] o umorzeniu postępowania z uwagi na niewykonanie zobowiązania Sądu do uzupełnienia adresów uczestników postępowania, a jednocześnie nie złożenie w ciągu roku od zawieszenia postępowania wniosku o jego podjęcie.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zebrany w sprawie materiał dowodowy w ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego wskazuje, że obwiniony radca prawny P. dopuścił się wszystkich zarzucanych mu we wniosku o ukaranie czynów.
W myśl treści przepisu art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. 2016 poz. 233 j.t;), radcowie prawni i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
Natomiast w myśl art. 6 ust 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 roku radca prawny obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe zgodnie z prawem, uczciwie, rzeczowo i z należytą starannością.
Ponadto, art. 28 ust. 5 ww. Kodeksu Etyki Radcy Prawnego nakłada na radcę prawnego obowiązek informowania klienta o przebiegu sprawy i jej wyniku w sposób ustalony z klientem, natomiast według art. 28 ust. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego radca prawny zobowiązany jest wydać klientowi na jego wniosek, po zakończeniu stosunku prawnego, na podstawie którego prowadził sprawę, wszystkie otrzymane od niego dokumenty i pisma otrzymane z sądu lub organu, przed którym prowadził sprawę tego klienta, nie wolno uzależniać wydania takich dokumentów od uregulowania przez klienta należności.
W ocenie tut. Sądu Dyscyplinarnego nie ma najmniejszych wątpliwości, iż obwiniony radca prawny P. dopuścił się przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego mu w pkt 1 wniosku o ukaranie, tj. zaniechania informowania Klientki o przebiegu postępowania. Nie można uznać, iż w przedmiotowej sprawie doszło do skutecznego, a tym samym zgodnego z zasadami etyki radcy prawnego, informowania Klientki przez radcę prawnego o przebiegu postępowania toczącego się pod sygnaturą akt […] przed Sądem Rejonowym dla W.P.P. w W. Radca prawny P. nie wykazał w tracie prowadzonego dochodzenia przed Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W., iż skutecznie poinformował poszkodowaną o podejmowanych przez Sąd w trakcie postępowania rozstrzygnięciach. Poszkodowana nie miała informacji o wydanym przez Sąd zarządzeniu zobowiązującym pełnomocnika Wnioskodawczyni do podania adresów uczestników postępowania pod rygorem zawieszenia postępowania. Nie uzyskała także informacji o wydanym przez Sąd postanowieniu o zawieszeniu postępowania, a następnie o postanowieniu o jego umorzeniu. Klientka nie miała jakiejkolwiek możliwości odniesienia się do rozstrzygnięć Sądu w sprawie o zasiedzenie, którą prowadził w jej imieniu pełnomocnik radca prawny P. Jak podniosła w swoich wyjaśnieniach złożonych przed Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. w dniu […]. Skarżąca, gromadziła w tym czasie dokumenty, które w jej opinii mogły mieć znaczenie dla dalszego toku sprawy o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości. Dokumentami tymi były akty zgonu L. i F. oraz poświadczone przez proboszcza Parafii […] w W. akta parafialne. Klientka chciała je przekazać pełnomocnikowi, jednakże z uwagi na całkowity brak kontaktu, było to niemożliwe.
Radca prawny P. ustalając z Klientką wyłącznie telefoniczny sposób kontaktu, powinien liczyć się z potencjalną niemożliwością następczego zweryfikowania tej okoliczności. Radca prawny, wykonując zawód zaufania publicznego, powinien dochować aktów należytej staranności w taki sposób, aby w pełni zabezpieczyć interesy Klientki, którą reprezentował. Nie można w żadnym wypadku zaakceptować poglądu, iż ciężar dowodowy wykazania faktu nienależytego wykonywania przez radcę prawnego obowiązku informacyjnego wobec Mocodawcy, spoczywa jedynie na Kliencie. To radca prawny w przypadku powstałych wątpliwości jest powinien móc udowodnić, iż wywiązał się należycie z obowiązku bieżącego informowania Klienta o przebiegu prowadzonego postępowania. W toku dochodzenia przed Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. radca prawny P. nie przedstawił natomiast jakichkolwiek dowodów, które potwierdzałyby przedstawioną przez niego wersję zdarzeń. Takim dowodem mogłyby być chociażby wydruki bilingów telefonicznych czy też zeznania świadków potwierdzające wersję zdarzeń przedstawioną przez radcę prawnego.
Zgodnie z orzeczeniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego z dnia […] (sygnatura akt […]) w przypadku trudności w kontakcie z klientem to radca prawny powinien powiadomić klienta o przebiegu i wyniku sprawy listownie na podany adres Mocodawcy. Brak przekazania informacji o wyniku i przebiegu rozprawy (o ile klient domagał się ich przekazywania), przy jednoczesnym braku dowodu nadania tej informacji do Klienta, stanowi naruszenie kodeksu etyki radcy prawnego. W orzeczeniu zaś z dnia […] Wyższy Sąd Dyscyplinarny stwierdził, iż przyjęcie zlecenia i otrzymanie wynagrodzenia rodzi po stronie radcy prawnego obowiązek wykonywania czynności zawodowych zgodnie z wiedzą prawniczą, uczciwie i z należytą starannością. Niepodjęcie żadnej czynności, pomimo przyjęcia zlecenia i pobrania wynagrodzenia, unikanie kontaktów z klientem i nieinformowanie o przebiegu sprawy należy ocenić jako szczególnie naganny sposób wykonywania zawodu radcy prawnego. Zgodnie z orzeczeniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. z dnia 09.09.2014 r. (D 18/14) zaniechanie informowania klienta o przebiegu postępowania stanowi naruszenie zasad Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Obowiązek informowanie Klienta o przebiegu sprawy nie oznacza przy tym konieczność składania ciągłych i codziennych sprawozdań z prowadzonej sprawy. Potrzeba taka powstaje w momencie zaistnienia istotnej okoliczności w sprawie. Klient powinien zostać w szczególności niezwłocznie poinformowany o wydanym w sprawie orzeczeniu, zdarzeniu otwierającym bieg terminu do wniesienia środka odwoławczego czy innej czynności związanej z koniecznością dokonania określonej czynności procesowej (uzgodnienie kwestii wniosków dowodowych).
Zwrócić należy ponadto uwagę, iż załączone do akt dochodzenia przez radcę prawnego pisma procesowe wysyłane do Sądu w sprawie o sygnaturze akt […] nie potwierdzają faktu, iż pełnomocnik był w stałym, bieżącym kontakcie ze swoją Mocodawczynią. Pismem z dnia […] (k.[…]) pełnomocnik procesowy, w wykonaniu zarządzenia Sędziego z dnia […], do złożenia oryginału wypisu z rejestru gruntów, mapy dla celów sądowych oraz zaświadczenia o braku księgi wieczystej, działając na podstawie art. 166 k.p.c. złożył wniosek o przedłużenie mu terminu do przedstawienia zaświadczenia o braku księgi wieczystej. Co istotne, zarządzenie Sądu z dnia […] wydane zostało również pod rygorem zawieszenia postępowania. W swoim piśmie z dnia […] pełnomocnik poinformował Sąd, iż przedstawi stosowne zaświadczenie o braku księgi wieczystej niezwłocznie po jego otrzymaniu z Sądu Rejonowego dla W.M. […] Wydział Ksiąg Wieczystych. W odpowiedzi zaś na zobowiązanie Sądu z dnia […] do podania adresów uczestników postępowania, brak było ze strony pełnomocnika Wnioskodawczyni jakiejkolwiek pisemnej reakcji.
W odpowiedzi na zarządzenie Sądu radca prawny nie złożył wniosku o przedłużenie wyznaczonego mu przez Sąd siedmiodniowego terminu na uzupełnienie braków. Radca prawny nie złożył także jakiegokolwiek innego pisma wyjaśniającego w tej sprawie. Brak jakiejkolwiek reakcji ze strony pełnomocnika Wnioskodawczyni potwierdza tezę, iż radca prawny nie informował na bieżąco swojej Klientki o przebiegu postępowania sądowego o sygnaturze […]. Radca prawny, wiedząc o wydanym przez Sąd postanowieniu z dnia […] o zawieszeniu postępowania w sprawie, co groziło jego rychłym umorzeniem, powinien dochować aktów należytej staranności i poinformować o tym fakcie Klientkę w formie pisemnej. Negatywne skutki jakie owo zawieszenie postępowania miało na dalszy bieg postępowania i duże prawdopodobieństwo jego umorzenia po upływie roku, było wystarczającym uzasadnieniem do udzielenia przez radcę prawnego Klientce stosownej informacji w formie pisemnej. Podkreślić należy ponadto, iż ustalona między stronami wyłącznie telefoniczna forma kontaktu, nie zwalniała radcy prawnego z realizacji powyższego obowiązku.
Gdyby rzeczywiście prawdą było, iż radca prawny na bieżąco informował swoją Mocodawczynię o przebiegu sprawy sądowej o sygnaturze akt […], całkowicie nielogicznym oraz niezasadnym byłoby złożenie przez nią w dniu […] do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. przedmiotowej skargi, w której domaga się ona informacji o toczącej się sprawie o zasiedzenie. Jak słusznie zwrócił uwagę w uzasadnieniu swego orzeczeniach Okręgowy Sąd Dyscyplinarny w W., wywiązanie się przez radcę prawnego z obowiązku informowania Klienta uważa się za spełnione tylko wówczas, gdy informowanie to okaże się skuteczne tj. takie w wyniku, którego Klient będzie faktycznie mógł taką informację otrzymać. Nie ulega wątpliwości, iż poszkodowana nie otrzymywała na bieżąco od radcy prawnego P. informacji o toczącej się sprawie o stwierdzenie zasiedzenie w sposób, który można byłoby uznać za skuteczny. Poszkodowana otrzymała informację o umorzeniu postępowania o zasiedzenie, dopiero z chwilą otrzymania przez nią w dniu […], przesłanych jej przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W., wyjaśnień radcy prawnego P. z dnia […]. Należy przy tym uznać, iż radca prawny nie wywiązywał się z obowiązku informacyjnego względem swojej Mocodawczyni począwszy od dnia […]., kiedy to odebrał zarządzenie Sądu Rejonowego dla W.P.P. […]Wydział Cywilny z dnia […] zawierające wezwanie do wskazania adresów zamieszkania uczestników postępowania pod rygorem jego zawieszenia (k. […] akt postępowania sądowego o sygnaturze […]).
W oparciu o powyższe fakty i dowody, przedstawiony radcy prawnemu P. zarzut, iż w okresie od dnia […] do […] zaniechał informowania Klientki o przebiegu postępowania sądowego jakie toczyło się przed Sądem Rejonowym dla W.P.P. w W. […]Wydział Cywilny pod sygnaturą akt […], a w szczególności o wydanym przez Sąd w dniu […] zobowiązaniu do uzupełnienia adresów wskazanych osób, o wydanym przez Sąd w dniu […] postanowieniu o zawieszeniu postępowania oraz o wydanym przez Sąd w dniu […] postanowieniu o umorzeniu postępowania, a także uniemożliwiał Klientce jakikolwiek z nim kontakt, uznać należy za w pełni uzasadniony. Radca prawny dopuścił się tym samym popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. l ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. nr 2016 poz. 233) w zw. z art. 6 ust. 1 oraz art. 28 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity ogłoszono uchwałą Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r.
Zdaniem Sądu nie budzi także zastrzeżeń, że radca prawny P. dopuścił się przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego mu w pkt 2 wniosku o ukaranie, tj. zaniechania zwrotu Klientce B., pomimo jej wniosku, otrzymanych od niej dokumentów oraz pism otrzymanych z Sądu w sprawie, jaka toczyła się przed Sądem Rejonowym dla W.P.P. w W. […]Wydział Cywilny pod sygn. akt […].
Odnosząc się do drugiego z zarzutów postawionych radcy prawnemu P., należy na wstępie podnieść, iż w skardze z dnia […] B. pisemnie wezwała radcę prawnego do zwrotu dokumentacji dotyczącej prowadzonej w jej imieniu przez radcę prawnego sprawy o zasiedzenie. Odpis skargi z dnia […], zawierający powyższe wezwanie, radca prawny P. otrzymał za pośrednictwem Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w dniu […] (k. […]) W wyjaśnieniach z dnia […] radca prawny P. zobowiązał się do zwrotu swojej Klientce posiadanej dokumentacji dotyczącej sprawy sądowej o sygnaturze akt […] (k.[…]-[…]). W swoich zeznaniach złożonych przed Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. w dniu […] oraz w dniu […] radca prawny P. potwierdził, iż nie rozliczył się z poszkodowaną z żadnej dokumentacji po zakończeniu w/w postępowania.
Zgodnie z brzmieniem art. 28 ust. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity ogłoszono uchwałą Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 roku, radca prawny obowiązany jest wydać klientowi na jego wniosek, po zakończeniu stosunku prawnego, na podstawie, którego prowadził sprawę, wszystkie otrzymane od niego dokumenty i pisma otrzymane z Sądu lub organu, przed którym prowadził sprawę tego klienta.
Faktem jest, iż radca prawny P. w okresie od dnia […] do dnia […] nie zwrócił Klientce Pani B., pomimo jej wniosku, otrzymanych od Klientki przy udzielaniu pełnomocnictwa dokumentów oraz pism otrzymanych z Sądu w sprawie jaka toczyła się pod sygnaturą akt […]. Tym samym dopuścił się on popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. l ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. nr 2016 poz. 233) w związku z art. 6 ust. 1 oraz art. 28 ust. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Radca prawny w swoich zeznaniach złożonych przed Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w dniu […] wyjaśnił co prawda, iż jedyne dokumenty przekazane mu przez Klientkę jakimi obecnie dysponuje to kserokopie, jednakże nawet zakładając, iż jest on w posiadaniu jedynie kserokopii tych dokumentów oraz oryginałów dokumentów przesłanych mu przez Sąd w sprawie o sygnaturze akt: […], powinien on bezwzględnie rozliczyć się ze swoją Mocodawczynią z tychże dokumentów. Fakt, iż poszkodowana pismem z dnia […] wniosła do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. skargę na działania radcy prawnego P. nie może mieć jakiegokolwiek wpływu na wynikający z zasad etyki radcy prawnego obowiązek zwrotu Klientowi całości dokumentacji po zakończeniu sprawy.
Reasumując w ocenie Sądu Dyscyplinarnego opisane zachowanie radcy prawnego sprzeczne jest z wartościami prezentowanymi w Kodeksie Etyki Radcy Prawnego jak i ustawy o radcach prawnych, co w dalszej kolejności rodzi odpowiedzialność dyscyplinarną po stronie obwinionego radcy prawnego P.
Zgodnie z zapisami § 2 uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego do zdarzeń mających miejsce przed dniem wejścia w życie niniejszej uchwały, zastosowanie mają przepisy dotychczasowe. W związku z powyższym oraz faktem, iż Obwiniony nie wywiązywał się z obowiązku informowania Klientki o przebiegu sprawy sądowej począwszy od dnia […], a także zaniechał zwrotu Klientce akt prowadzonej sprawy sądowej począwszy od dnia […], do popełnionych przewinień dyscyplinarnych zastosowanie znajdą przepisy Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. Na marginesie warto jednakże dodać, że popełnione przez Obwinionego przewinienia dyscyplinarne są w jednakowym zakresie penalizowane w obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r. Kodeksie Etyki Radcy Prawnego zatwierdzonym uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r.
Uznając winę obwinionego w zakresie objętym zarzutem wniosku o ukaranie, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny, mając na uwadze zawiniony charakter popełnionego przewinienia dyscyplinarnego, uznał, że adekwatne będzie orzeczenie wobec obwinionego za czyn opisany w pkt 1 wniosku o ukaranie kary nagany, za czyn opisany w pkt 2 wniosku o ukaranie kary pieniężnej w wysokości […] zł. Wymierzona kara jest uzasadniona stopniem winy i charakterem dokonanego naruszenia zasad Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, które to zasady powinny być przestrzegane przez obwinionego.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
(AD)
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
Poszkodowana B. w dniu […] powierzyła radcy prawnemu P. prowadzenie sprawy o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości oznaczonych jako działki ewidencyjne o numerach: […] oraz […] obręb […]-[…]-[…] W.. Podczas spotkania w dniu […] strony ustaliły formę kontaktu telefonicznego. Klientka otrzymała numer telefonu komórkowego radcy prawnego, zaś pełnomocnik miał kontaktować się z nią na jej numer stacjonarny. Ustalono także, iż radca prawny miał na bieżąco informować Klientkę o wszystkich zdarzeniach procesowych
w sprawie. Żadna inna forma kontaktu, poza formą telefoniczną, nie została przez Strony przewidziana. Dodatkowo Klientka przekazała radcy prawnemu w dniu […]
za pośrednictwem aplikanta adwokackiego S. postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po następujących osobach: Z.(1), Z.(2), Z.(3), zaś w dniu […] bezpośrednio do rąk radcy prawnego P. postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po L. Pełnomocnik otrzymał także od Mocodawczyni oryginał badań hipotecznych wykonanych przez mgr inż. W. w dniu […].
Radca prawny P. wniósł przedmiotowy wniosek o zasiedzenie na rzecz Klientki w dniu […]. Sprawa toczyła się przed Sądem Rejonowym dla W. P. P. w W. […] Wydział Cywilny pod sygn. akt: […]. Wniesiona sprawa zakończyła się postanowieniem z dnia […] o umorzeniu postępowania z uwagi na niewykonanie zobowiązania Sądu do uzupełnienia adresów uczestników postępowania, a jednocześnie nie złożenie w ciągu roku od zawieszenia postępowania wniosku o jego podjęcie.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zebrany w sprawie materiał dowodowy w ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego wskazuje, że obwiniony radca prawny P. dopuścił się wszystkich zarzucanych mu we wniosku o ukaranie czynów.
W myśl treści przepisu art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych (Dz. U. 2016 poz. 233 j.t;), radcowie prawni i aplikanci radcowscy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych.
Natomiast w myśl art. 6 ust 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 roku radca prawny obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe zgodnie z prawem, uczciwie, rzeczowo i z należytą starannością.
Ponadto, art. 28 ust. 5 ww. Kodeksu Etyki Radcy Prawnego nakłada na radcę prawnego obowiązek informowania klienta o przebiegu sprawy i jej wyniku w sposób ustalony z klientem, natomiast według art. 28 ust. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego radca prawny zobowiązany jest wydać klientowi na jego wniosek, po zakończeniu stosunku prawnego, na podstawie którego prowadził sprawę, wszystkie otrzymane od niego dokumenty i pisma otrzymane z sądu lub organu, przed którym prowadził sprawę tego klienta, nie wolno uzależniać wydania takich dokumentów od uregulowania przez klienta należności.
W ocenie tut. Sądu Dyscyplinarnego nie ma najmniejszych wątpliwości, iż obwiniony radca prawny P. dopuścił się przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego mu w pkt 1 wniosku o ukaranie, tj. zaniechania informowania Klientki o przebiegu postępowania. Nie można uznać, iż w przedmiotowej sprawie doszło do skutecznego, a tym samym zgodnego z zasadami etyki radcy prawnego, informowania Klientki przez radcę prawnego o przebiegu postępowania toczącego się pod sygnaturą akt […] przed Sądem Rejonowym dla W.P.P. w W. Radca prawny P. nie wykazał w tracie prowadzonego dochodzenia przed Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W., iż skutecznie poinformował poszkodowaną o podejmowanych przez Sąd w trakcie postępowania rozstrzygnięciach. Poszkodowana nie miała informacji o wydanym przez Sąd zarządzeniu zobowiązującym pełnomocnika Wnioskodawczyni do podania adresów uczestników postępowania pod rygorem zawieszenia postępowania. Nie uzyskała także informacji o wydanym przez Sąd postanowieniu o zawieszeniu postępowania, a następnie o postanowieniu o jego umorzeniu. Klientka nie miała jakiejkolwiek możliwości odniesienia się do rozstrzygnięć Sądu w sprawie o zasiedzenie, którą prowadził w jej imieniu pełnomocnik radca prawny P. Jak podniosła w swoich wyjaśnieniach złożonych przed Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. w dniu […]. Skarżąca, gromadziła w tym czasie dokumenty, które w jej opinii mogły mieć znaczenie dla dalszego toku sprawy o stwierdzenie zasiedzenia nieruchomości. Dokumentami tymi były akty zgonu L. i F. oraz poświadczone przez proboszcza Parafii […] w W. akta parafialne. Klientka chciała je przekazać pełnomocnikowi, jednakże z uwagi na całkowity brak kontaktu, było to niemożliwe.
Radca prawny P. ustalając z Klientką wyłącznie telefoniczny sposób kontaktu, powinien liczyć się z potencjalną niemożliwością następczego zweryfikowania tej okoliczności. Radca prawny, wykonując zawód zaufania publicznego, powinien dochować aktów należytej staranności w taki sposób, aby w pełni zabezpieczyć interesy Klientki, którą reprezentował. Nie można w żadnym wypadku zaakceptować poglądu, iż ciężar dowodowy wykazania faktu nienależytego wykonywania przez radcę prawnego obowiązku informacyjnego wobec Mocodawcy, spoczywa jedynie na Kliencie. To radca prawny w przypadku powstałych wątpliwości jest powinien móc udowodnić, iż wywiązał się należycie z obowiązku bieżącego informowania Klienta o przebiegu prowadzonego postępowania. W toku dochodzenia przed Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. radca prawny P. nie przedstawił natomiast jakichkolwiek dowodów, które potwierdzałyby przedstawioną przez niego wersję zdarzeń. Takim dowodem mogłyby być chociażby wydruki bilingów telefonicznych czy też zeznania świadków potwierdzające wersję zdarzeń przedstawioną przez radcę prawnego.
Zgodnie z orzeczeniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego z dnia […] (sygnatura akt […]) w przypadku trudności w kontakcie z klientem to radca prawny powinien powiadomić klienta o przebiegu i wyniku sprawy listownie na podany adres Mocodawcy. Brak przekazania informacji o wyniku i przebiegu rozprawy (o ile klient domagał się ich przekazywania), przy jednoczesnym braku dowodu nadania tej informacji do Klienta, stanowi naruszenie kodeksu etyki radcy prawnego. W orzeczeniu zaś z dnia […] Wyższy Sąd Dyscyplinarny stwierdził, iż przyjęcie zlecenia i otrzymanie wynagrodzenia rodzi po stronie radcy prawnego obowiązek wykonywania czynności zawodowych zgodnie z wiedzą prawniczą, uczciwie i z należytą starannością. Niepodjęcie żadnej czynności, pomimo przyjęcia zlecenia i pobrania wynagrodzenia, unikanie kontaktów z klientem i nieinformowanie o przebiegu sprawy należy ocenić jako szczególnie naganny sposób wykonywania zawodu radcy prawnego. Zgodnie z orzeczeniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego w W. z dnia 09.09.2014 r. (D 18/14) zaniechanie informowania klienta o przebiegu postępowania stanowi naruszenie zasad Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Obowiązek informowanie Klienta o przebiegu sprawy nie oznacza przy tym konieczność składania ciągłych i codziennych sprawozdań z prowadzonej sprawy. Potrzeba taka powstaje w momencie zaistnienia istotnej okoliczności w sprawie. Klient powinien zostać w szczególności niezwłocznie poinformowany o wydanym w sprawie orzeczeniu, zdarzeniu otwierającym bieg terminu do wniesienia środka odwoławczego czy innej czynności związanej z koniecznością dokonania określonej czynności procesowej (uzgodnienie kwestii wniosków dowodowych).
Zwrócić należy ponadto uwagę, iż załączone do akt dochodzenia przez radcę prawnego pisma procesowe wysyłane do Sądu w sprawie o sygnaturze akt […] nie potwierdzają faktu, iż pełnomocnik był w stałym, bieżącym kontakcie ze swoją Mocodawczynią. Pismem z dnia […] (k.[…]) pełnomocnik procesowy, w wykonaniu zarządzenia Sędziego z dnia […], do złożenia oryginału wypisu z rejestru gruntów, mapy dla celów sądowych oraz zaświadczenia o braku księgi wieczystej, działając na podstawie art. 166 k.p.c. złożył wniosek o przedłużenie mu terminu do przedstawienia zaświadczenia o braku księgi wieczystej. Co istotne, zarządzenie Sądu z dnia […] wydane zostało również pod rygorem zawieszenia postępowania. W swoim piśmie z dnia […] pełnomocnik poinformował Sąd, iż przedstawi stosowne zaświadczenie o braku księgi wieczystej niezwłocznie po jego otrzymaniu z Sądu Rejonowego dla W.M. […] Wydział Ksiąg Wieczystych. W odpowiedzi zaś na zobowiązanie Sądu z dnia […] do podania adresów uczestników postępowania, brak było ze strony pełnomocnika Wnioskodawczyni jakiejkolwiek pisemnej reakcji.
W odpowiedzi na zarządzenie Sądu radca prawny nie złożył wniosku o przedłużenie wyznaczonego mu przez Sąd siedmiodniowego terminu na uzupełnienie braków. Radca prawny nie złożył także jakiegokolwiek innego pisma wyjaśniającego w tej sprawie. Brak jakiejkolwiek reakcji ze strony pełnomocnika Wnioskodawczyni potwierdza tezę, iż radca prawny nie informował na bieżąco swojej Klientki o przebiegu postępowania sądowego o sygnaturze […]. Radca prawny, wiedząc o wydanym przez Sąd postanowieniu z dnia […] o zawieszeniu postępowania w sprawie, co groziło jego rychłym umorzeniem, powinien dochować aktów należytej staranności i poinformować o tym fakcie Klientkę w formie pisemnej. Negatywne skutki jakie owo zawieszenie postępowania miało na dalszy bieg postępowania i duże prawdopodobieństwo jego umorzenia po upływie roku, było wystarczającym uzasadnieniem do udzielenia przez radcę prawnego Klientce stosownej informacji w formie pisemnej. Podkreślić należy ponadto, iż ustalona między stronami wyłącznie telefoniczna forma kontaktu, nie zwalniała radcy prawnego z realizacji powyższego obowiązku.
Gdyby rzeczywiście prawdą było, iż radca prawny na bieżąco informował swoją Mocodawczynię o przebiegu sprawy sądowej o sygnaturze akt […], całkowicie nielogicznym oraz niezasadnym byłoby złożenie przez nią w dniu […] do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. przedmiotowej skargi, w której domaga się ona informacji o toczącej się sprawie o zasiedzenie. Jak słusznie zwrócił uwagę w uzasadnieniu swego orzeczeniach Okręgowy Sąd Dyscyplinarny w W., wywiązanie się przez radcę prawnego z obowiązku informowania Klienta uważa się za spełnione tylko wówczas, gdy informowanie to okaże się skuteczne tj. takie w wyniku, którego Klient będzie faktycznie mógł taką informację otrzymać. Nie ulega wątpliwości, iż poszkodowana nie otrzymywała na bieżąco od radcy prawnego P. informacji o toczącej się sprawie o stwierdzenie zasiedzenie w sposób, który można byłoby uznać za skuteczny. Poszkodowana otrzymała informację o umorzeniu postępowania o zasiedzenie, dopiero z chwilą otrzymania przez nią w dniu […], przesłanych jej przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W., wyjaśnień radcy prawnego P. z dnia […]. Należy przy tym uznać, iż radca prawny nie wywiązywał się z obowiązku informacyjnego względem swojej Mocodawczyni począwszy od dnia […]., kiedy to odebrał zarządzenie Sądu Rejonowego dla W.P.P. […]Wydział Cywilny z dnia […] zawierające wezwanie do wskazania adresów zamieszkania uczestników postępowania pod rygorem jego zawieszenia (k. […] akt postępowania sądowego o sygnaturze […]).
W oparciu o powyższe fakty i dowody, przedstawiony radcy prawnemu P. zarzut, iż w okresie od dnia […] do […] zaniechał informowania Klientki o przebiegu postępowania sądowego jakie toczyło się przed Sądem Rejonowym dla W.P.P. w W. […]Wydział Cywilny pod sygnaturą akt […], a w szczególności o wydanym przez Sąd w dniu […] zobowiązaniu do uzupełnienia adresów wskazanych osób, o wydanym przez Sąd w dniu […] postanowieniu o zawieszeniu postępowania oraz o wydanym przez Sąd w dniu […] postanowieniu o umorzeniu postępowania, a także uniemożliwiał Klientce jakikolwiek z nim kontakt, uznać należy za w pełni uzasadniony. Radca prawny dopuścił się tym samym popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. l ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. nr 2016 poz. 233) w zw. z art. 6 ust. 1 oraz art. 28 ust. 5 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity ogłoszono uchwałą Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r.
Zdaniem Sądu nie budzi także zastrzeżeń, że radca prawny P. dopuścił się przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego mu w pkt 2 wniosku o ukaranie, tj. zaniechania zwrotu Klientce B., pomimo jej wniosku, otrzymanych od niej dokumentów oraz pism otrzymanych z Sądu w sprawie, jaka toczyła się przed Sądem Rejonowym dla W.P.P. w W. […]Wydział Cywilny pod sygn. akt […].
Odnosząc się do drugiego z zarzutów postawionych radcy prawnemu P., należy na wstępie podnieść, iż w skardze z dnia […] B. pisemnie wezwała radcę prawnego do zwrotu dokumentacji dotyczącej prowadzonej w jej imieniu przez radcę prawnego sprawy o zasiedzenie. Odpis skargi z dnia […], zawierający powyższe wezwanie, radca prawny P. otrzymał za pośrednictwem Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w dniu […] (k. […]) W wyjaśnieniach z dnia […] radca prawny P. zobowiązał się do zwrotu swojej Klientce posiadanej dokumentacji dotyczącej sprawy sądowej o sygnaturze akt […] (k.[…]-[…]). W swoich zeznaniach złożonych przed Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. w dniu […] oraz w dniu […] radca prawny P. potwierdził, iż nie rozliczył się z poszkodowaną z żadnej dokumentacji po zakończeniu w/w postępowania.
Zgodnie z brzmieniem art. 28 ust. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity ogłoszono uchwałą Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 roku, radca prawny obowiązany jest wydać klientowi na jego wniosek, po zakończeniu stosunku prawnego, na podstawie, którego prowadził sprawę, wszystkie otrzymane od niego dokumenty i pisma otrzymane z Sądu lub organu, przed którym prowadził sprawę tego klienta.
Faktem jest, iż radca prawny P. w okresie od dnia […] do dnia […] nie zwrócił Klientce Pani B., pomimo jej wniosku, otrzymanych od Klientki przy udzielaniu pełnomocnictwa dokumentów oraz pism otrzymanych z Sądu w sprawie jaka toczyła się pod sygnaturą akt […]. Tym samym dopuścił się on popełnienia przewinienia dyscyplinarnego określonego w art. 64 ust. l ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. nr 2016 poz. 233) w związku z art. 6 ust. 1 oraz art. 28 ust. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Radca prawny w swoich zeznaniach złożonych przed Zastępcą Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. w dniu […] wyjaśnił co prawda, iż jedyne dokumenty przekazane mu przez Klientkę jakimi obecnie dysponuje to kserokopie, jednakże nawet zakładając, iż jest on w posiadaniu jedynie kserokopii tych dokumentów oraz oryginałów dokumentów przesłanych mu przez Sąd w sprawie o sygnaturze akt: […], powinien on bezwzględnie rozliczyć się ze swoją Mocodawczynią z tychże dokumentów. Fakt, iż poszkodowana pismem z dnia […] wniosła do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. skargę na działania radcy prawnego P. nie może mieć jakiegokolwiek wpływu na wynikający z zasad etyki radcy prawnego obowiązek zwrotu Klientowi całości dokumentacji po zakończeniu sprawy.
Reasumując w ocenie Sądu Dyscyplinarnego opisane zachowanie radcy prawnego sprzeczne jest z wartościami prezentowanymi w Kodeksie Etyki Radcy Prawnego jak i ustawy o radcach prawnych, co w dalszej kolejności rodzi odpowiedzialność dyscyplinarną po stronie obwinionego radcy prawnego P.
Zgodnie z zapisami § 2 uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego do zdarzeń mających miejsce przed dniem wejścia w życie niniejszej uchwały, zastosowanie mają przepisy dotychczasowe. W związku z powyższym oraz faktem, iż Obwiniony nie wywiązywał się z obowiązku informowania Klientki o przebiegu sprawy sądowej począwszy od dnia […], a także zaniechał zwrotu Klientce akt prowadzonej sprawy sądowej począwszy od dnia […], do popełnionych przewinień dyscyplinarnych zastosowanie znajdą przepisy Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, którego tekst jednolity stanowi załącznik do uchwały Nr 8/VIII/2010 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 28 grudnia 2010 r. Na marginesie warto jednakże dodać, że popełnione przez Obwinionego przewinienia dyscyplinarne są w jednakowym zakresie penalizowane w obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r. Kodeksie Etyki Radcy Prawnego zatwierdzonym uchwałą Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r.
Uznając winę obwinionego w zakresie objętym zarzutem wniosku o ukaranie, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny, mając na uwadze zawiniony charakter popełnionego przewinienia dyscyplinarnego, uznał, że adekwatne będzie orzeczenie wobec obwinionego za czyn opisany w pkt 1 wniosku o ukaranie kary nagany, za czyn opisany w pkt 2 wniosku o ukaranie kary pieniężnej w wysokości […] zł. Wymierzona kara jest uzasadniona stopniem winy i charakterem dokonanego naruszenia zasad Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, które to zasady powinny być przestrzegane przez obwinionego.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych, biorąc pod uwagę czynności podjęte w postępowaniu.
(AD)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
