Orzeczenie z dnia 10 kwietnia 2019 r. Sygn. akt: 39/19
WSD orzeczeniem WO-216/19 z dn. 26 lutego 2020 r. utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie OSD.
Orzeczenie jest prawomocne
 
 

PRZEWODNICZĄCY:     r. pr. Michał Rajski
CZŁONKOWIE:           r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
r. pr. Tomasz Iwańczuk
PROTOKOLANT:          Karolina Szymala

           

Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu T., […], obwinionemu o to, że:
nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskał żadnego z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r. – czym naruszyła obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne, a także obowiązek stosowania się  do uchwał organów samorządu radców prawnych,
tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w związku z § 7 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku),  (t.j. uchwała Nr 124/IX/2017 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku.
 

 

Uzasadnienie

 
Dnia […] roku, do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej: Sąd) wpłynął wniosek Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby radców Prawnych w W. (dalej: Rzecznik) o uznanie radcy prawnego T.,
obwinianego o to, że nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskał żadnego z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r. – czym naruszył obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne, a także obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu radców prawnych, tj. popełnił czyn z art. 64 ust.1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust.2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w związku z § 7 i 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku (tj. uchwała Nr 124/X/2017 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 października 2017r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, za winnego zarzucanego mu czynu i orzeczenie wobec obwinionego, zgodnie z oświadczeniem zawartym w protokole przesłuchania obwinionego z dnia 16 listopada 2018 r. na podstawie art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych kary dyscyplinarnej upomnienia, a także na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych w związku z § 1 ust. 1 pkt 1 uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radów Prawnych z dnia 20 maja 2015 roku w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego zasądzenie od obwinionego kosztów postępowania dyscyplinarnego w wysokości […] zł.
 
W uzasadnieniu Rzecznik wskazał że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego okoliczności popełnienia czynu i wina obwinionego nie budzą wątpliwości, zaś Obwiniony radca prawny T. w dniu […] r., w protokole jego przesłuchania w charakterze obwinionego przyznał się do zarzucanego mu czynu, złożył wniosek o ukaranie karą dyscyplinarną upomnienia a także wniósł o zasądzenie od niego kosztów postępowania dyscyplinarnego w wysokości […] zł.
 
Dnia […] roku do Sądu wpłynęło pismo Obwinionego datowane na […] roku, w którym Obwiniony przyznając się do zarzucanego mu czynu, wskazał jednocześnie, że nigdy nie przyniósł ujmy wykonywanemu zawodowi radcy prawnego, nie toczyło się przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne, zaś w ramach samokształcenia zawsze był na bieżąco „ze stanem regulacji prawnych, orzecznictwem i literaturą prawniczą”. Obwiniony wskazał, że wyraził zgodę na ukaranie go karą upomnienia, jednakże prosił o zwolnienie go z kosztów postępowania dyscyplinarnego bądź zmniejszenie jej o połowę albowiem jest już na emeryturze.
 
Dnia […] roku Sąd przeprowadził dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 KPK umorzył postępowanie.
 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. ustalił następujący stan faktyczny:
 
Obwiniony radca prawny T. wpisany na listę radców prawnych pod numerem […], urodził się […] roku ([…] lat) od […] roku ma status emeryta.
 
Obwiniony nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskał żadnego z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r.
 
W wyjaśnieniach składanych w trakcie postępowania przed rzecznikiem jak i piśmie z dnia […] roku  jak i w piśmie z dnia […] roku skierowanym do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje:
 
W ocenie Sądu Dyscyplinarnego okoliczności stanu faktycznego niniejszej sprawy nie budzą wątpliwości, a zebrany materiał dowodowy wskazuje, że Obwiniony dopuścił się zarzucanego mu czynu.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny nie uwzględnił wniosku Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego oraz Obwinionego o wydanie orzeczenia i orzeczenie uzgodnionej z obwinionym kary albowiem uznał, że w sprawie istnieją okoliczności, które mają istotny wpływ na ocenę przez Okręgowy Sad Dyscyplinarny popełnionego czynu, a w konsekwencji na kształt wydanego orzeczenia.
 
Wątpliwości Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego wzbudził wpływ statusu wykonywania zawodu radcy prawnego (emeryt) i wiek obwinionego ([…] lat), które mają wpływ na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu obwinionego, rozmiar wyrządzonej czynem Obwinionego szkody oraz sposób i okoliczności popełnienia czynu.
 
Jakkolwiek zawarte w art. 115 §2 Kodeksu Karnego kryteria oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu, wskazują, że dominujące znaczenie mają okoliczności z zakresu strony przedmiotowej czynu (rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków), do której dołączono tylko dwie przesłanki strony podmiotowej (postać zamiaru i motywację sprawcy), a pominięto natomiast okoliczności związane z samym podmiotem czynu, tj. sprawcą, takie jak: wiek, opinia, właściwości i warunki osobiste, które wpływają na wymiar kary, to w tym przedmiotowym przypadku Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie uznał, że charakter dobra prawnego chronionego przez obowiązek samokształcenia radcy prawnego powoduje, że status zawodowy radcy prawnego oraz jego wiek mają wpływ na stopień szkodliwości społecznej czynu.
 
W ocenie Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego dobrem chronionym przez obowiązek doskonalenia zawodowego jest należyte wykonywanie zawodu prawniczego ze starannością wynikającą z wiedzy prawniczej. Wobec faktu, że system prawa ulega ciągłym zmianom i staje coraz bardziej rozbudowany, należyte wykonywanie zawodu radcy prawnego wymaga ciągłego uaktualniania wiedzy prawniczej. Ustawodawca natomiast nałożył na samorząd radców prawnych obowiązek sprawowania pieczy nad należytym wykonywaniem tych zawodów i w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony (art. 17 § 1 Konstytucji), którego emanacją są uchwały Krajowego Zjazdu Radców Prawnych nakazujące radcom prawnym doskonalenie zawodowe i przewidujące sankcje na wypadek ich nie stosowania się do tego obowiązku.
 
Powyższe doprowadziło do konstatacji, że o stopniu społecznej szkodliwości czynu niedoskonalenia wiedzy prawniczej radcy prawnego decyduje to, czy wykonuje on czynnie zawód radcy prawnego, a w przedmiotowym przypadku, gdzie Obwiniony, który ma […] lat i od […] lat jest emerytem, wobec czego nie wykonuje czynności zawodowych, bądź czyni to rzadko należy skonstatować, że stopień tej szkodliwości społecznej jest znikomy.
 
Ponadto biorąc pod uwagę powyższe kwestie dotyczące wykonywania zawodu przez obwinionego, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał, że swoim czynem polegającym na nie wypełnieniu obowiązku doskonalenia zawodowego w okresie od […] r. do […] r. wyrządził on minimalną szkodę. Obwiniony dodatkowo przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wnosząc o nieobciążanie go kosztami postępowania dyscyplinarnego z uwagi na to że jest emerytem.
 
Wobec takiego stanu faktycznego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny doszedł do wniosku, że niniejsze postępowanie z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość czynu zarzucanego Obwinionemu należy umorzyć na podstawie art. 17 §1 ust. 3 Kodeksu Postępowania Karnego.
 
(WK)