Przewodniczący: radca prawny Marzena Okła-Anuszewska
Członkowie: radca prawny Katarzyna Szwed- Kawka
radca prawny Michał Rajski
Protokolant: Karolina Szymala
 

orzeka:
 

W dniu […]. H. w P. (dalej także: „Skarżący” lub „Stowarzyszenie”) złożyło skargę na radcę prawnego B. […]zarzucając jej, że świadcząc pomoc prawną na jego rzecz nie dochowała należytej staranności w terminowym złożeniu wniosku o dokonanie zmian w KRS oraz Urzędzie Miasta (w związku ze zmianą składu zarządu Stowarzyszenia i komisji rewizyjnej) oraz zgłoszenia sprawozdania finansowego za […]., a także, że  ignorowała klienta nie odbierając telefonów i nie odzwaniając, nie informowała o przebiegu zleconej czynności i jej wyniku, mimo usilnych próśb kontaktu osób reprezentujących Stowarzyszenie.
 Radca prawny, mimo wezwania wystosowanego do niej przez Rzecznika Dyscyplinarnego w dniu […], a następnie przez Zastępcę Rzecznika Dyscyplinarnego (dalej także: „ZRD”) w dniu […]. nie złożyła pisemnych wyjaśnień w sprawie złożonej skargi. 
W dniu […] ZRD wydała postanowienie o wszczęciu dochodzenia w sprawie.
Po przesłuchaniu w charakterze świadków członków zarządu Skarżącego G. i M. i zgromadzeniu dokumentów, ZRD dokonała oceny zachowania radcy prawnego na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 233 ze zm.) – dalej także: „Ustawa” i wydanego na jej podstawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r.) – dalej także: „Kodeks Etyki”.
W dniu […] postawiła radcy prawnemu B. (dalej także: „Obwiniona”) zarzuty, a w dniu […]. skierowała do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. (dalej także: „OSD”) wniosek o jej ukaranie, zarzucając w nim naruszenie przepisów Ustawy i Kodeksu Etyki poprzez:

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił następujący stan faktyczny:
Obwiniona świadczyła pomoc prawną na rzecz Skarżącego przez kilka lat. Do zakresu działań Obwinionej należała m.in. obsługa dorocznych walnych zgromadzeń (zebrań) zatwierdzających sprawozdania finansowe Stowarzyszenia.
W dniu […] odbyło się walne zebranie członków (dalej także: „WZ”) Stowarzyszenia, na którym obecna była Obwiniona - uprzednio przygotowała projekty uchwał. Po odbyciu WZ, które m.in. dokonało zmian w składzie zarządu i komisji rewizyjnej oraz zatwierdziło sprawozdanie finansowe Stowarzyszenia za [...] r. Obwiniona, jak co roku zobowiązana była przygotować właściwe wnioski o rejestrację zmian w Krajowym Rejestrze Sądowym oraz w organie nadzorczym, czyli u Prezydenta […] W. (w Urzędzie Miasta). Stowarzyszenie dokonało zapłaty za te czynności w wysokości […] (zeznania świadka G. k. […]- […] i M. k. […]- […]).
Ponad […] miesięcy później, w […]. członkowie zarządu Stowarzyszenia dowiedzieli się, że czynności, do których zobowiązana była Obwiniona nie zostały podjęte, gdyż w Krajowym Rejestrze Sądowym nie było wpisanych danych, które wynikały ze zmian dokonanych przez WZ w […]. Wobec takich ustaleń, członkowie zarządu Stowarzyszenia próbowali kilkakrotnie skontaktować się telefonicznie z Obwinioną, jednakże wszystkie próby okazały się nieskuteczne. Zawsze gdy dzwonili do kancelarii Obwinionej otrzymywali informację, że jej nie ma lub jest zajęta, a jednocześnie nie podejmowała zwrotnego kontaktu telefonicznego. Po przekazaniu sekretarce Obwinionej informacji i zapytania odnoszącego się do braku zmian w KRS, po jakimś czasie Obwiniona złożyła wniosek w sądzie (bez kontaktowania się ze Stowarzyszeniem).
W dniu […]. Obwiniona złożyła wniosek o zmianę danych Stowarzyszenia w KRS (k. […]-  […]). Do wniosku zostały dołączone dokumenty, w tym m.in. pełnomocnictwo udzielone Obwinionej […]. do reprezentowania Stowarzyszenia w postępowaniu przed Krajowym Rejestrem Sądowym (k. […]).  Sąd Rejonowy dla m.[…]. W. […] Wydział Gospodarczy KRS (sygn. akt […]) w dniu […] wydał zarządzenie o zwrocie przedmiotowego wniosku ze względu na jego braki (braki formularzy KRS – ZK i nieprawidłowo wypełniony formularz KRS – ZM) (k.[…]).
Obwiniona złożyła poprawiony wniosek w dniu […] (k. […]). Jak należy wnieść z danych ujawnionych w Krajowym Rejestrze Sądowym – poprawiony wniosek został uwzględniony (k. […]- […]).
W trakcie prowadzenia dochodzenia, jak również zanim ZRD wydała postanowienie o jego wszczęciu – Obwiniona nie złożyła pisemnych wyjaśnień ani nie stawiła się na wyznaczone terminy przesłuchań. Obwinioną wzywał Rzecznik Dyscyplinarny pismem z dnia […] (odebranym w dniu […].) oraz Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego pismem z dnia […]. (odebranym […]). 
 
Sąd zważył, co następuje:
Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego może nastąpić, jeśli zachodzi uzasadnione podejrzenie zawinionego nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego – art. 64 ust. 1 pkt 1 Ustawy i za czyny sprzeczne ze ślubowaniem radcowskim lub z zasadami etyki radcy prawnego (art. 64 ust. 1 pkt 2 Ustawy) bądź dopuszczenia się przez radcę prawnego nadużycia wolności słowa, stanowiącego ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę lub zniesławienie strony lub jej pełnomocnika, świadka, biegłego albo tłumacza.
 
Zwłoka w działaniu przed KRS
Zdaniem Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego, zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy, w tym w szczególności dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach, jak i złożone z kilkumiesięcznym opóźnieniem wnioski do KRS (k.[…]- […]), a także niebudzące wątpliwości spójne, logiczne i wiarygodne zeznania świadków (zeznania świadka G. - k. […]- […] i M.- k. […]- […]) w sposób jednoznaczny wykazują popełnienie przez Obwinioną czynów wskazanych we wniosku o ukaranie (punkty 1 i 2).
Zgodnie z art. 11 ust. 2 Kodeksu Etyki naruszeniem godności zawodu radcy prawnego jest w szczególności takie postępowanie, które mogłoby zdyskredytować go w opinii publicznej lub podważyć zaufanie do zawodu radcy prawnego, zaś zgodnie z art. 12 Kodeksu Etyki radca prawny obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter. Zważywszy zatem, że zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (t.j. Dz. U. 2016, poz. 687 ze zm.) wniosek o wpis do Rejestru powinien być złożony nie później niż w terminie 7 dni od dnia zdarzenia uzasadniającego dokonanie wpisu, Obwiniona właściwy wniosek o zmianę danych w zakresie składu zarządu, komisji rewizyjnej i wprowadzenia informacji o złożonym sprawozdaniu finansowym  Stowarzyszenia winna złożyć do dnia […]. Oceniając okoliczności sprawy na korzyść Obwinionej, tj. że opóźnienie w złożeniu tegoż wniosku wynikało z konieczności określenia funkcji poszczególnych członków zarządu, co nastąpiło […]. (k. […]), właściwy wniosek do KRS powinien być złożony bez nieuzasadnionej zwłoki. Za taką nie może być uznane złożenie wniosku w […] r.  Okoliczność, że Obwiniona nie zrobiła tego prawidłowo (wniosek z […]. został zwrócony z powodu jego wadliwego przygotowania). Obwiniona nie zastosowała się także do obowiązku wynikającego z przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r.- Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 210 ze zm.), który nakazuje zgłaszanie zmian w organach stowarzyszenia do jednostki nadzorującej – Prezydenta W. (Urzędu Miasta).
Nieprawidłowe zachowanie Obwinionej polegające na nieterminowym wykonaniu zleconych jej czynności stoi w oczywistej sprzeczności z art. 12 Kodeksu Etyki. Nadto, zachowanie takie podważa zaufanie do zawodu radcy prawnego, co narusza obowiązek wynikający z art. 11 ust. 2 Kodeksu Etyki.
 
Brak kontaktu z klientem
Jak ustalił OSD w oparciu o wskazane powyżej zeznania świadków, Obwiniona nie utrzymywała kontaktu ze Skarżącym - swoim klientem od […] r. Nie informowała go o przebiegu wykonania zleconej czynności  (przygotowania i złożenia wniosku do KRS) ani jej wyniku, mimo kilkukrotnych próśb kontaktu ze strony osób reprezentujących Stowarzyszenie. Okoliczność ta udowodniona spójnymi, logicznymi, wyżej opisanymi zeznaniami świadków nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Zaniechanie Obwinionej, tj. niepodejmowanie kontaktu z klientem jest niedopuszczalne. 
Zgodnie z art. 44 ust. 1 Kodeksu Etyki radca prawny, na żądanie klienta, obowiązany jest informować go o przebiegu sprawy i jej wyniku. Zasada ta pozostaje w korelacji z zasadą wyrażoną w art. 12 Kodeksu Etyki nakazującą radcy prawnemu obowiązek sumiennego. Nieudzielenie informacji o czynnościach, jakie podjęła/ nie podjęła Obwiniona w związku ze zleceniem udzielonym jej przez Stowarzyszenie stoi w rażącej sprzeczności z obowiązkiem wyrażonym we wskazanych  przepisach. Unikanie kontaktu z klientem, jakiego dopuściła się Obwiniona, nie tylko niweczy zaufanie do jej osoby, ale podrywa zaufanie do zawodu jako takiego, co z kolei stanowi naruszenie obowiązku radcy prawnego zawartego w art. 11 ust. 2 Kodeksu Etyki.
 
Niezłożenie wyjaśnień organowi dyscyplinarnemu
Jak wynika z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy (k. […], […], […], […]), Obwiniona nie złożyła pisemnych wyjaśnień w sprawie w wyznaczonym terminie, pomimo otrzymania dwukrotnie wezwania  Rzecznika Dyscyplinarnego i jego Zastępcy.
Przepis art. 62 Kodeksu Etyki przewiduje obowiązek współdziałania radcy prawnego z organami samorządu radców prawnych w sprawach związanych z jego funkcjonowaniem i zasadami oraz w sprawach wykonywania zawodu i przestrzegania Kodeksu. Nadto, zgodnie z art. 62 ust. 3 Kodeksu Etyki, radca prawny wezwany przez rzecznika dyscyplinarnego lub jego zastępcę do złożenia wyjaśnień jest obowiązany złożyć je w wyznaczonym terminie. Obwiniona nie tylko nie stawiała się na wezwania, ale nawet nie podjęła jakiejkolwiek próby usprawiedliwienia tego zaniechania.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał zatem, że radca prawny  B. winna jest także popełnienia czynu polegającego na naruszeniu obowiązku współdziałania z organami samorządu radców prawnych w sprawach wykonywania zawodu - art. 62 Kodeksu Etyki, tj. nieusprawiedliwionego niezłożenia wyjaśnień na wezwania Rzecznika Dyscyplinarnego i Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego.
W zakresie wymierzonej kary Sąd wziął pod uwagę stopień winy radcy prawnego, okoliczności popełnienia czynu, stopień szkodliwości czynu opisanego we wniosku o ukaranie oraz zachowanie po jego popełnieniu (brak jakiejkolwiek reakcji) i uznał, że adekwatną karą będzie kara pieniężna na podstawie art. 64 ust. 1 i art. 65 ust. 1 pkt 1 Ustawy.
Wymierzona kara pozwala w ocenie Sądu dobrze spełnić funkcje prewencyjne kary – zapobiegać popełnianiu tego typu przewinień w przyszłości i jest adekwatna do stopnia winy radcy prawnego B.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy o radcach prawnych w zw. z § 1 ust. 1 Uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 maca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego.
Mając powyższe na uwadze, należało orzec jak w sentencji.
(AD)