Orzeczenie z dnia 10 czerwca 2014 r. Sygn., akt: D 121/2013
opublikowano: 2014-09-30 przez:
Orzeczenie z dnia 10 czerwca 2014 r. Sygn. akt: D 121/2013
Orzeczenie prawomocne
Orzeczenie prawomocne
Przewodniczący: radca prawny Gerard Dźwigała
Członkowie: radca prawny Mirosław Drzewicki
radca prawny Krzysztof Jacek Woś
Protokolant: Anna Gabrysiak
Członkowie: radca prawny Mirosław Drzewicki
radca prawny Krzysztof Jacek Woś
Protokolant: Anna Gabrysiak
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawach [...],[...],[...] oraz [...] w W. sprawę przeciwko r. pr. G., obwinionemu o to, że:
- od dnia [...] do dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów, pomimo istniejącego stosunku zlecenia z Panem K. nie wywiązała się z zapłaty kwoty [...] zł za wykonane prace remontowe, które trwały od dnia [...] r. do dnia [...] r. w Kancelarii Prawnej radcy prawnego G. z siedzibą przy ul. K. [...], tj. o czyn naruszający podstawowe wartości i zasady wykonywania zawodu radcy prawnego określone w art. 6 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2010 r. nr 10, poz. 65 z późn zm.);
- nie stawiła się w Biurze Rzecznika Dyscyplinarnego w Warszawie w dniu [...] na wezwanie zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego w celu ogłoszenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów i przesłuchania w charakterze obwinionego i nie usprawiedliwiła swojego niestawiennictwa, co stanowi naruszenie art. 64 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. 2010, Nr 10, poz. 65 z późn. zm.) w związku z art. 47 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego;
orzeka:
- Uznaje r.pr. G., [...], niewinną zarzucanego w pkt 1 czynu;
- Uznaje r.pr. G., [...], niewinną zarzucanego w pkt 2 czynu;
- Na podstawie art. 706 ust. 2 ustawy o radcach prawnych koszty postępowania przed Sądem pokrywa Okręgowa Izba Radców Prawnych w Warszawie.
Uzasadnienie
Pismem z [...] Rzecznik Dyscyplinarny OIRP w Warszawie złożył do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego OIRP w Warszawie wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko radcy prawnemu G. (dalej „Obwiniona”), zarzucając jej, że:
- Od dnia [...] dnia wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów, pomimo istniejącego stosunku zlecenia z Panem K. nie wywiązała się z zapłaty kwoty [...] zł za wykonane prace remontowe, które trwały od dnia [...]do dnia [...]w Kancelarii Prawnej radcy prawnego Obwinionej z siedzibą przy ul. K. [...]
- Nie stawiła się w Biurze Rzecznika Dyscyplinarnego w Warszawie w dniu [...] na wezwanie zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego w celu ogłoszenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów i przesłuchania w charakterze obwinionego i nie usprawiedliwiła swojego niestawiennictwa
Sąd rozpoznał wniosek na rozprawach w dn. [...] [...],[...] oraz [...].
Na podstawie dowodów zgromadzonych w toku przewodu sądowego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił, co następuje:
Przedmiotem pierwszego zarzutu jest brak zapłaty za wykonane prace remontowe na oraz ich zlecenie p. K. („Pokrzywdzony”) przez Obwinioną. Należało, zatem dokonać ustaleń w tych dwóch kwestiach.
W odniesieniu do wykonywania prac remontowych przez Pokrzywdzonego Sąd ustalił, że wykonywał on, co najmniej w okresie od [...] do [...] prace remontowe w lokalu nr [...] wynajętym na potrzeby kancelarii Obwinionej w budynku przy ul. K. [...] w W. Prace te wykonywał razem z R., przy czym osobą odpowiedzialną za prace, posiadającą doświadczenie w tym zakresie i kierującą pracami był R. Prace z udziałem R. i pokrzywdzonego zostały zakończone w sposób gwałtowny w związku z konfliktem między obwinioną a S. (1) i jego współpracownikami.
Dowód: zeznania Obwinionej (k. [...], zeznania Pokrzywdzonego (protokół rozprawy z [...] , zeznania R. (k. [...]), zeznania S. (2) (k. [...]), zeznania S. (3) (k. [...]),S. (1) (k. [...]).
Sąd nie ustalił natomiast w sposób niewątpliwy na podstawie zgromadzonych dowodów, iżby Pokrzywdzony uczestniczył w remoncie na zlecenie Obwinionej (działającej we własnym imieniu), tzn. że zawarł z nią umowę o prace remontowe oraz, że uzgodnili że to Obwiniona zapłaci za te prace. W tym zakresie Obwiniona, świadkowie i pokrzywdzony przedstawiają różne wersje, z których żadna nie jest wykazana niezbitymi dowodami.
Obwiniona mianowicie twierdzi, że zlecała remont R., a ten z kolei zlecił pomoc w pracach remontowych Pokrzywdzonemu i to R. miał się z Pokrzywdzonym rozliczyć (zeznania obwinionej k. [...]).
R. twierdzi, że Obwiniona umówiła się z pokrzywdzonym na wynagrodzenie łącznie w wysokości [...]zł i uzgodnienia te były w obecności S (1)., S. (2), S.(3) i osoby o imieniu [...] (k. [...]).
Jednakże S. (2) zaprzeczyła, aby była obecna przy ustalaniu wynagrodzenia między obwinioną a pokrzywdzonym. Dopuściła jednocześnie, że mogło być tak, że pokrzywdzony miał się rozliczyć z R. z pieniędzy otrzymanych od obwinionej (czyli zgodnie z wersją obwinionej) (k. [...]).
S.(3) nie potwierdziła, aby była świadkiem ustaleń finansowych między obwinioną a pokrzywdzonym, stwierdzając, że o takich uzgodnieniach mówili wszyscy, tj. obwiniona, R. oraz pokrzywdzony.
Natomiast S. (1) stwierdził, że o tym, że pokrzywdzony miał otrzymać najniższe wynagrodzenie ([...] zł) - jak Sąd przyjmuje miesięcznie - wiedział stąd, że pokrzywdzony w obecności Obwinionej s
twierdzał, że otrzyma takie wynagrodzenie, a ona nie zaprzeczała. Nie wynika jednak jasno z zeznań tego świadka, od kogo takie wynagrodzenie miał dostać. Św. S. (1) stwierdził, bowiem, że obwiniona miała upoważnienia do zawierania umów w imieniu M. sp. z o.o. i przypuszczał, że umowa z pokrzywdzonym była zawarta przez obwinioną w imieniu tej spółki. Spółka ta pokrywała też koszty materiałowe remontu i otrzymywała faktury za te materiały (k. [...]).
Z kolei sam pokrzywdzony stwierdził, że ustalenia dotyczące wynagrodzenia były dokonywane z obwinioną tylko w obecności R., co przeczy zeznaniom tego ostatniego.
Podsumowując stwierdzić należy, że nie tylko między obwinioną a pokrzywdzonym, ale także między osobami, które z obwinioną pozostają w konflikcie brak jest spójnej, przekonującej wersji wydarzeń dotyczących rzekomego zawarcia umowy między obwinioną a pokrzywdzonym. W tych warunkach dowodowych nie można przyjąć, jako dowiedzionej tezy, że obwiniona zobowiązała się do zapłacenia z własnych środków wynagrodzenia pokrzywdzonego.
Zauważyć także należy, że św. R. wskazuje, że obwiniona w obecności innych osób zobowiązała się do zapłaty kwoty [...] zł. Kwota ta jest zgodna z kwotą [...] zł obliczaną, jako [...] miesięczne wynagrodzenie przy zastosowaniu najniższego wynagrodzenia [...] zł, jak wskazuje św. S. (1) i pokrzywdzony. Rzecz jednak w tym, że w momencie podejmowania remontu strony nie mogły przewidzieć, że prace św. R. i pokrzywdzonego będą trwały 3 miesiące, skoro zostały przerwane gwałtownie przez konflikt między obwinioną a S. (1) i jego współpracownikami. Konflikt taki, a tym samym czas prowadzenia remontu nie mógł być ustalony w momencie rozpoczęcia prac. Nie sposób, zatem dać wiary zeznaniom św. R., że obwiniona przy rozpoczęciu remontu zobowiązała się do zapłaty kwoty równej trzymiesięcznego wynagrodzenia, skoro nie można było przewidzieć daty zakończenia remontu.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Postępowanie dowodowe nie dostarczyło niezbitych dowodów, że obwiniona zawarła z pokrzywdzonym umowę, na podstawie, której była ona we własnym imieniu zobowiązana do zapłaty pokrzywdzonemu wynagrodzenia za remont. Wątpliwości w tym zakresie Sąd winien rozstrzygać na korzyść obwinionej, albowiem nie można wykluczyć, że prace zostały zlecone pokrzywdzonemu albo przez R. albo przez spółkę M. sp. z o.o., która ponosiła koszty remontu i otrzymywała związane z nim faktury.
W tej sytuacji, skoro nie udowodniono obowiązku zapłaty przez obwinioną za remont, nie można jej czynić podstawnie zarzutu niedokonania zapłaty. Skoro nie ma dowodów, iż obwiniona miała zapłacić, należało ją od zarzutu niezapłacenia uniewinnić.
W kwestii zarzutu drugiego wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego Sąd wskazuje, że przed złożeniem wniosku do Sądu zarzut ten nie został obwinionej przedstawiony w formie wymaganego postanowienia. Wobec tego niemożliwe jest jego uwzględnienie w tym postępowaniu i uznanie obwinionej winną jego popełnienia.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70(6) ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
(AG)
Na podstawie dowodów zgromadzonych w toku przewodu sądowego Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił, co następuje:
Przedmiotem pierwszego zarzutu jest brak zapłaty za wykonane prace remontowe na oraz ich zlecenie p. K. („Pokrzywdzony”) przez Obwinioną. Należało, zatem dokonać ustaleń w tych dwóch kwestiach.
W odniesieniu do wykonywania prac remontowych przez Pokrzywdzonego Sąd ustalił, że wykonywał on, co najmniej w okresie od [...] do [...] prace remontowe w lokalu nr [...] wynajętym na potrzeby kancelarii Obwinionej w budynku przy ul. K. [...] w W. Prace te wykonywał razem z R., przy czym osobą odpowiedzialną za prace, posiadającą doświadczenie w tym zakresie i kierującą pracami był R. Prace z udziałem R. i pokrzywdzonego zostały zakończone w sposób gwałtowny w związku z konfliktem między obwinioną a S. (1) i jego współpracownikami.
Dowód: zeznania Obwinionej (k. [...], zeznania Pokrzywdzonego (protokół rozprawy z [...] , zeznania R. (k. [...]), zeznania S. (2) (k. [...]), zeznania S. (3) (k. [...]),S. (1) (k. [...]).
Sąd nie ustalił natomiast w sposób niewątpliwy na podstawie zgromadzonych dowodów, iżby Pokrzywdzony uczestniczył w remoncie na zlecenie Obwinionej (działającej we własnym imieniu), tzn. że zawarł z nią umowę o prace remontowe oraz, że uzgodnili że to Obwiniona zapłaci za te prace. W tym zakresie Obwiniona, świadkowie i pokrzywdzony przedstawiają różne wersje, z których żadna nie jest wykazana niezbitymi dowodami.
Obwiniona mianowicie twierdzi, że zlecała remont R., a ten z kolei zlecił pomoc w pracach remontowych Pokrzywdzonemu i to R. miał się z Pokrzywdzonym rozliczyć (zeznania obwinionej k. [...]).
R. twierdzi, że Obwiniona umówiła się z pokrzywdzonym na wynagrodzenie łącznie w wysokości [...]zł i uzgodnienia te były w obecności S (1)., S. (2), S.(3) i osoby o imieniu [...] (k. [...]).
Jednakże S. (2) zaprzeczyła, aby była obecna przy ustalaniu wynagrodzenia między obwinioną a pokrzywdzonym. Dopuściła jednocześnie, że mogło być tak, że pokrzywdzony miał się rozliczyć z R. z pieniędzy otrzymanych od obwinionej (czyli zgodnie z wersją obwinionej) (k. [...]).
S.(3) nie potwierdziła, aby była świadkiem ustaleń finansowych między obwinioną a pokrzywdzonym, stwierdzając, że o takich uzgodnieniach mówili wszyscy, tj. obwiniona, R. oraz pokrzywdzony.
Natomiast S. (1) stwierdził, że o tym, że pokrzywdzony miał otrzymać najniższe wynagrodzenie ([...] zł) - jak Sąd przyjmuje miesięcznie - wiedział stąd, że pokrzywdzony w obecności Obwinionej s
twierdzał, że otrzyma takie wynagrodzenie, a ona nie zaprzeczała. Nie wynika jednak jasno z zeznań tego świadka, od kogo takie wynagrodzenie miał dostać. Św. S. (1) stwierdził, bowiem, że obwiniona miała upoważnienia do zawierania umów w imieniu M. sp. z o.o. i przypuszczał, że umowa z pokrzywdzonym była zawarta przez obwinioną w imieniu tej spółki. Spółka ta pokrywała też koszty materiałowe remontu i otrzymywała faktury za te materiały (k. [...]).
Z kolei sam pokrzywdzony stwierdził, że ustalenia dotyczące wynagrodzenia były dokonywane z obwinioną tylko w obecności R., co przeczy zeznaniom tego ostatniego.
Podsumowując stwierdzić należy, że nie tylko między obwinioną a pokrzywdzonym, ale także między osobami, które z obwinioną pozostają w konflikcie brak jest spójnej, przekonującej wersji wydarzeń dotyczących rzekomego zawarcia umowy między obwinioną a pokrzywdzonym. W tych warunkach dowodowych nie można przyjąć, jako dowiedzionej tezy, że obwiniona zobowiązała się do zapłacenia z własnych środków wynagrodzenia pokrzywdzonego.
Zauważyć także należy, że św. R. wskazuje, że obwiniona w obecności innych osób zobowiązała się do zapłaty kwoty [...] zł. Kwota ta jest zgodna z kwotą [...] zł obliczaną, jako [...] miesięczne wynagrodzenie przy zastosowaniu najniższego wynagrodzenia [...] zł, jak wskazuje św. S. (1) i pokrzywdzony. Rzecz jednak w tym, że w momencie podejmowania remontu strony nie mogły przewidzieć, że prace św. R. i pokrzywdzonego będą trwały 3 miesiące, skoro zostały przerwane gwałtownie przez konflikt między obwinioną a S. (1) i jego współpracownikami. Konflikt taki, a tym samym czas prowadzenia remontu nie mógł być ustalony w momencie rozpoczęcia prac. Nie sposób, zatem dać wiary zeznaniom św. R., że obwiniona przy rozpoczęciu remontu zobowiązała się do zapłaty kwoty równej trzymiesięcznego wynagrodzenia, skoro nie można było przewidzieć daty zakończenia remontu.
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Postępowanie dowodowe nie dostarczyło niezbitych dowodów, że obwiniona zawarła z pokrzywdzonym umowę, na podstawie, której była ona we własnym imieniu zobowiązana do zapłaty pokrzywdzonemu wynagrodzenia za remont. Wątpliwości w tym zakresie Sąd winien rozstrzygać na korzyść obwinionej, albowiem nie można wykluczyć, że prace zostały zlecone pokrzywdzonemu albo przez R. albo przez spółkę M. sp. z o.o., która ponosiła koszty remontu i otrzymywała związane z nim faktury.
W tej sytuacji, skoro nie udowodniono obowiązku zapłaty przez obwinioną za remont, nie można jej czynić podstawnie zarzutu niedokonania zapłaty. Skoro nie ma dowodów, iż obwiniona miała zapłacić, należało ją od zarzutu niezapłacenia uniewinnić.
W kwestii zarzutu drugiego wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego Sąd wskazuje, że przed złożeniem wniosku do Sądu zarzut ten nie został obwinionej przedstawiony w formie wymaganego postanowienia. Wobec tego niemożliwe jest jego uwzględnienie w tym postępowaniu i uznanie obwinionej winną jego popełnienia.
O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70(6) ust. 2 ustawy o radcach prawnych.
(AG)
Prawo i praktyka
Przygody Radcy Antoniego
Odwiedź także
Nasze inicjatywy
