Orzeczenia z dnia 27 maja 2019 r. Sygn. akt: D 40/19
Orzeczenie jest prawomocne
WSD orzeczeniem z dnia 26 lutego 2020 r. sygn. WO-245/19 zmienia zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że wymierza obwinionemu karę nagany, w pozostałym zakresie utrzymuje zaskarżone orzeczenie
 

PRZEWODNICZĄCY:     r. pr. Karolina Szwed - Kawka
CZŁONKOWIE:           r. pr. Gerard Dźwigała
r. pr. Gerard Madejski
PROTOKOLANT:          Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie 27 maja 2019 r. w Warszawie sprawy przeciwko radcy prawnemu Ż., […], obwinionemu o to, że:
nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskał żadnego z wymaganych co najmniej […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r. – czym naruszył obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne a także obowiązek stosowania się  do uchwał organów samorządu radców prawnych,
tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w związku z § 7 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku),  (t. j. uchwała Nr 124/X/2017 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku,
 

 

 

 
Wnioskiem o ukaranie z dn. […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. W. (zwana dalej „Rzecznikiem”) wniosła o uznanie winnym radcę prawnego Ż. („Obwiniony”) popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego („KERP”) w związku z art. 7 § 1 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządy służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 KRRP z dn. 11.12.2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządy służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku („Regulamin Doskonalenia”) przez to, że nie uzyskał żadnego z wymaganych co najmniej […] ([…]) punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym […]-[…] r.
 
Obwiniony w odpowiedzi na wniosek wniósł o umorzenie sprawy podnosząc, że powodem nie wypełnienia obowiązku szkoleniowego był fakt zawieszenia a następnie zakończenia działalności kancelarii radcy prawnego o czym informował Rzecznika. Informacje te nie zostały jednak wzięte pod uwagę. Do pisma załączył m.in.  e-mail wysłany do Rzecznika z dnia […] r. wraz  z zaświadczeniem z CEiDG, z którego wynika, że w dniu […] r. działalność gospodarcza pod nazwą Kancelaria Radcy Prawnego Ż. została zawieszona zaś w dniu […] r. - wykreślona z rejestru zaś (vide: k. […]-[…]).
 
Sąd rozpoznał wniosek na rozprawie w dniu […] r. Na rozprawie Obwiniony podtrzymał wyjaśnienia złożone na piśmie (vide: k. […]-[…])
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił, co następuje:
 
Obwiniony nie uzyskał żadnego z wymaganych dla okresu rozliczeniowego […]-[…] r. punktu  szkoleniowego.
 
Dowód: pismo Dziekana OIRP w W. k. […] i zestawienie k. […]-[…]. Pozostałe dowody okoliczności te potwierdzają.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje.
 
Zgodnie z § 7 ust. 1 Regulaminu Doskonalenia w okresie rozliczeniowym […]-[…] Obwiniony miał obowiązek odbycia szkoleń zawodowych lub innych form doskonalenia dla zgromadzenia minimum […] punktów rozliczeniowych. Nie ulega wątpliwości, że obowiązku tego nie wykonał w związku z czym nie wywiązał się z obowiązku doskonalenia w rozumieniu § 11 Regulaminu Doskonalenia.
 
Obowiązek stałego doskonalenia oraz uczestnictwa w szkoleniach zawodowych na podstawie przepisów samorządowych wynika także z art. 14 ust. 1 i 2 KERP, zaś obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu ma podstawę w art. 61 ust. 2 KERP.
 
W związku z tym zaniechanie Obwinionego w zakresie realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego stanowi naruszenie przepisów KERP, co podlega odpowiedzialności na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał, że nie okoliczności usprawiedliwiających zaniechanie w zakresie obowiązku szkoleniowego, tzn. czy czyn którego się dopuścił wynikał z przyczyn od Obwinionego niezależnych i trudności niemożliwych, oceniając rzecz racjonalnie, do przezwyciężenia. Nie jest tak okolicznością zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej albowiem radca prawny może wykonywać zawód na podstawie umów cywilnoprawnych, umowy o pracę lub też w ramach umowy spółki (art. 8 ust. 1 ustawy o radcach prawnych) zaś zgodnie z § 7 ust.3 Regulaminu Doskonalenia – z obowiązku doskonalenia zawodowego zwolnieni są radcowie prawni niewykonujący zawodu będący emerytami, rencistami lub pobierającymi świadczenie przedemerytalne.
 
Obwiniony nie skorzystał z możliwości indywidualnego ograniczenia albo wyłączenia obowiązku szkolenia powołując się na szczególne okoliczności, zatem nie ma powodu przyjmować, że nie wykonał obowiązku z takich przyczyn. Zważyć w tym miejscu należy, że wyznaczony okres rozliczeniowy obejmujący […] lata kalendarzowe jest na tyle długi, że umożliwia, uwzględniając obowiązki zawodowe, rodzinne, a także nieprzewidziane sytuacje osobiste, wykonanie tego obowiązku, czego dowodem jest to, że zdecydowana większość radców prawych OIRP w W. obowiązek ten wykonała. Wobec tego należało przyjąć, że zaniechanie Obwinionego miało charakter zawiniony.
 
W sprawie został dopuszczony dowód z akt sprawy […] jednakże dokumenty tam zgromadzone nie wniosły nic istotnego do niniejszej sprawy. Fakt uniewinnienia przez Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Obwinionego w sprawie w której postawiony mu został zarzut nie wykonania obowiązku szkoleniowego w latach […]-[…] nie ma wpływu na ocenę stanu faktycznego w niniejszej sprawie która dotyczy innego okresu szkoleniowego.
 
Biorąc to pod uwagę Sąd uznał, że Obwinionemu należy przypisać odpowiedzialność za zarzucany przez Rzecznika delikt dyscyplinarny.
 
W ocenie Sądu wobec rodzaju naruszenia, uwzględniając brak wypełnienia obowiązku choćby w części, adekwatną karą dyscyplinarną jest kara pieniężna w niskim przedziale. Jest to kara o średniej dolegliwości, jednak sprawiedliwa, biorąc pod uwagę postawę Obwinionego w porównaniu z postępowaniem prawidłowym (większości członków tut. Izby), tzn. poświęcaniem własnego czasu na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i utrzymywaniu stale wysokiego poziomu merytorycznego. Cechą zawodu radcy prawnego, warunkującego zaufanie do niego jest bowiem także profesjonalizm i umiejętności praktyczne, od których zależy odpowiednie, tzn. skuteczne wykonywanie pomocy prawnej. Radca prawny nieprzygotowany merytorycznie, szczególnie wobec powszechnych szybkich zmian prawnych, nie tylko nie udzieli pomocy ale może spowodować szkody po stronie klienta i swojej, ujemnie wpływając na wizerunek zawodu.
 
Kara pieniężna jest adekwatna również z tego powodu, że samorząd zawodowy dużym wysiłkiem organizacyjnym i finansowym, ze składek wszystkich członków i dochodów z majątku samorządowego, zapewnia wszystkim, także Obwinionemu, możliwość nieodpłatnego uczestnictwa w licznych w szkoleniach o zróżnicowanym zakresie przedmiotowym. Rezygnacja z udziału w zapewnionych w ten sposób szkoleniach oznacza marnotrawienie przez tych radców, którzy nie wykonują swojego obowiązku wspólnego wysiłku organizacyjnego i finansowego samorządu. Stąd właściwe w takim wypadku i sprawiedliwe jest wymierzenie kary pieniężnej jako dotyczącej sfery praw ekonomicznych Obwinionego.
 
W sprawie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70(6) ust. 1 i 2 zgodnie z którymi zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniony, jeżeli został skazany. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd uwzględnił stosunkowo prosty charakter sprawy i związany z tym niewielki nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, tj. rozpoznanie sprawy na rozprawie z obowiązkiem uzasadnienia orzeczenia na piśmie i ustalił koszty na poziomie odpowiednio umiarkowanym, w proporcji do zakresu tego zaangażowania.
 
(WK)