Orzeczenie z dnia 5 października 2020 r. Sygn. akt: D 204/19

Orzeczenie jest prawomocne.

WSD orzeczeniem z dn. 28 marca 2022 r. sygn. akt WO-12/21 zmienił zaskarżone orzeczenie w ten sposób że:

1. Zmienia punkt 1 zaskarżonego orzeczenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie z dnia 5 października 2020 r. sygn. akt D 204/19 w ten sposób że:
   „orzeka karę zawieszenia prawa do wykonywania zwodu radcy prawnego na czas 9 (dziewięć) miesięcy”
2. Zmienia punkt 2 zaskarżonego orzeczenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie z dnia 5 października 2020 r. sygn. akt D 204/19 w ten sposób że:
   „orzeka karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego na czas 3 (trzech) lat”
3. Zmienia punkt 3 zaskarżonego orzeczenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie z dnia 5 października 2020 r. sygn. akt D 204/19 w ten sposób że:
   „orzeka karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego na czas 3 (trzech) lat”
4. Zmienia punkt 3 zaskarżonego orzeczenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie z dnia 5 października 2020 r. sygn. akt D 204/19 w ten sposób że:
   „orzeka karę zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego na czas 1 (jednego) roku”
5. Zmienia punkt 3 zaskarżonego orzeczenia Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych w Warszawie z dnia 5 października 2020 r. sygn. akt D 204/19 w ten sposób że:
   „na podstawie 65¹ ust. 1 ustawy o radcach prawnych kary orzeczone w punktach 1-4 łączy w ten sposób, że wymierza karę łączną zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego na czas 5 (pięć) lat”

 

PRZEWODNICZĄCY:         r. pr. Robert Karpiński
CZŁONKOWIE: r. pr. Katarzyna Kosicka - Polak
         r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
     PROTOKOLANT: Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu S. ([…]) obwinionej o to, że:
1) w okresie od dnia […] r. do dnia […] r. w W. nie wydała swojemu byłemu pracownikowi - F. świadectwa pracy, tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 97 § 1 Kodeksu pracy oraz § 4 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 1289) oraz w związku z art. 6 i art. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego;
2) w okresie od […] r. do […] r. w W. nie odprowadzała od zatrudnionej na podstawie umowy o pracę F. składek na ubezpieczenie społeczne,
tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U.  z 2019 r. poz. 300, z późn. zm.) oraz w związku z art. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeku Etyki Radcy Prawnego;
3) w okresie od […] r. do […] r. w W. nie odprowadzała od zatrudnionej na podstawie umowy o pracę F. zaliczek na podatek dochodowy,
tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 31, art. 32 i art. 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) oraz w związku z art. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeku Etyki Radcy Prawnego;
4) w okresie od […] r. do dnia przedstawienia zarzutów nie wydała swojemu pracownikowi F. PIT […] za rok […] i […], tj. popełniła czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) oraz w związku z art. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 

 

 

 
Rzecznik Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. wniósł w dniu […] r. do tutejszego Sądu wniosek o ukaranie (sygn. akt […]) r.pr. S.  (dalej: „Obwiniona”), wpisanej na listę radców prawnych pod nr.: […], zarzucając Obwinionej, że:

 
Obwiniona nie wniosła odpowiedzi na wniosek o ukaranie, nie stawiła się na rozprawie (wezwanie zostało wysłane na adres wskazany przez Obwinioną jako nowy adres korespondencyjny).
 
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego, ujawnionego w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
 
Obwiniona, wykonując zawód w formie kancelarii radcy prawnego, zatrudniała w okresie od […] r. do […] r. F. (dalej: „Pokrzywdzona”) (k. […]v oraz zeznania Pokrzywdzonej) do prowadzenia sekretariatu oraz obsługi administracyjnej kancelarii (k. […]i […]). W okresie zatrudnienia, Obwiniona wypłacała wynagrodzenie należne Pokrzywdzonej z tytułu świadczonej pracy (zeznania Pokrzywdzonej). Obwiniona zgłosiła Pokrzywdzoną jako pracownika do ubezpieczeń społecznych od dnia […] r. (k. […] i […]).
 
Od […] r., Obwiniona zaprzestała składać imienne raporty rozliczeniowe Z. związane z zatrudnianiem Pokrzywdzonej. Pismem z dnia […] r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych wezwał Obwinioną do złożenia wskazanych wyżej raportów za Pokrzywdzoną pod rygorem wszczęcia kontroli u płatnika, tj. Kancelarii Radcy Prawnego S. (k. […]-[…]v). Powyższe wezwanie zostało ponowione przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w dniu […] r. pod rygorem wydania decyzji o zadłużeniu. Ponadto, Zakład wezwał Obwinioną do dostarczenia dowodów mogących potwierdzić fakt wykonywania umowy o pracę przez Pokrzywdzoną od […] r. oraz potwierdzenie wypłaty wynagrodzenia z tytułu stosunku pracy (k. […]-[…]v).
 
W dniu […] r., Pokrzywdzona wniosła skargę do Państwowej Inspekcji Pracy z powodu niewydania jej świadectwa pracy przez Obwinioną (k. […]i […]).
 
Pismem z dnia […] r., Urząd Pracy m.st. W. poinformował Pokrzywdzoną o tym, że odmówiono jej zarejestrowania jako osoba bezrobotna podczas pierwszego zgłoszenia z powodu braku świadectwa pracy. Urząd dokonał zarejestrowania Pokrzywdzonej po ponownym zgłoszeniu w oparciu o kopię skargi złożonej do Państwowej Inspekcji Pracy przeciwko pracodawcy o wydanie świadectwa pracy (k. […]).
 
W dniu […] r., Pokrzywdzona sporządziła oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z Obwinioną na podstawie art. 55 § 1¹ kodeksu pracy, bez wypowiedzenia. Jako przyczynę rozwiązania umowy, Pokrzywdzona wskazała naruszenie podstawowych obowiązków wobec niej poprzez nieodprowadzanie składek na ubezpieczenia społeczne oraz nieodprowadzanie zaliczek na podatek dochodowy. Przesyłka z powyższym oświadczeniem została wysłana przesyłką polecona na adres Kancelarii Obwinionej w dniu […] r. (k. […]) . Przesyłka została doręczona Obwinionej w dniu […] r. (k. […]). 
 
Pismem z dnia […] r., Państwowa Inspekcja Pracy poinformowała Pokrzywdzoną, w związku z jej skargą złożoną w dniu […] r., o terminie rozpatrzenia skargi, na który to termin miało wpływ unikanie przez Obwinioną kontaktu w formie niestawiania się na wezwania, nieodbierania korespondencji oraz zerwania kontaktu telefonicznego (k. […]).
 
W kolejnym piśmie, z dnia […] r., Państwowa Inspekcja Pracy poinformowała Pokrzywdzoną, że inspektor pracy wydał wniosek w wystąpieniu o niezwłoczne wydanie świadectwa pracy. Z powodu niewydania świadectwa, Obwiniona została pociągnięta do odpowiedzialności karnej za popełnione wykroczenie (k. […]). 
 
Wyrokiem z dnia […] r., Sąd Rejonowy dla W. w W. Wydział […] Karny (sygn. akt […]) uznał Obwinioną za winną popełnienia następujących czynów:

 
Za popełnienie powyższych czynów, Sąd Rejonowy wymierzył Obwinionej łącznie karę grzywny w kwocie […] zł. Pokrzywdzona wystąpiła do Obwinionej z wnioskiem o sporządzenie i przekazanie informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-[…]) za rok […] – pismo Pokrzywdzonej z dnia […] r. (k. […]) . Powyższe pismo zostało odebrane przez Obwinioną w dniu […] r. (k. […]v).
 
W dniu […] r., Obwiniona wystawiła Pokrzywdzonej świadectwo pracy za okres od dnia […] r. do dnia […] r. Świadectwo potwierdza, że Pokrzywdzona w okresie zatrudnienia wykonywała pracę polegającą na prowadzeniu sekretariatu i obsłudze administracyjnej Kancelarii ([…]v).
 
Pismem z dnia […] r., Komenda Rejonowa Policji W. […] poinformowała Pokrzywdzoną o wszczęciu dochodzenia o czyn z art. 218 § 1a kk w sprawie wykonywania czynności z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych poprzez złośliwe naruszanie praw pracownika – Pokrzywdzonej zatrudnionej w Kancelarii Obwinionej w postaci nieodprowadzania składek ubezpieczenia społecznego w okresie od […] r. do […] r. (k. […]).
 
Pismem z dnia […] r., Pokrzywdzona wystąpiła do Urzędu Pracy w W. o przeliczenie stażu pracy i przyznanie prawa do zasiłku w związku z dostarczeniem świadectwa pracy, które otrzymała w dniu […] r. (k. […]).
 
W nieustalonej dacie, przed dniem […] r., Pokrzywdzona wystąpiła z powództwem przeciwko Obwinionej o zapłatę z tytułu:

 
Wartość przedmiotu sporu został oznaczona na kwotę […] zł. Pokrzywdzona jest zastępowana w postępowaniu wywołanym wniesieniem pozwu przez zawodowego pełnomocnika ustanowionego z urzędu (k. […]).
 
Pismem z dnia […] r., Okręgowa Inspekcja Pracy w W. poinformowała Rzecznika Dyscyplinarnego tutejszej Izby, że w trakcie czynności kontrolnych w r. stwierdzono niewydanie świadectwa pracy Pokrzywdzonej oraz zagubienie jej akt osobowych (k. […]).
 
Sąd Rejonowy dla W. w W. […] Wydział Karny, wyrokiem z dnia […] r., uznał Obwinioną winną popełnienia czynu polegającego na tym, że w okresie od […] r. do […] r. w krótkich odstępach czasu działając w celu wykonania z góry powziętego zamiaru będąc płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne Kancelarii Radcy Prawnego S. naruszyła przepisy prawa o ubezpieczeniach społecznych poprzez nieprzysłanie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych imiennych raportów Z. wraz z deklaracjami rozliczeniowymi za pracownika – Pokrzywdzoną, składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe w kwocie […] zł. Za popełnienie powyższego czynu, Sąd Rejonowy wymierzył Obwinionej karę grzywny w wysokości […] stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę […] zł (k. […]).
 
W dniu […] r., Sąd Rejonowy dla m. st. W., Wydział […] pracy i Ubezpieczeń Społecznych wydał wyrok zaoczny w sprawie z powództwa Pokrzywdzonej przeciwko Obwinionej zasądzając na rzecz powódki od pozwanej, kwoty tytułem:

 
Wyrokowi został nadany rygor natychmiastowej wykonalności (k. […]).
 
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy na kartach wymienionych szczegółowo powyżej. Sąd dał wiarę wszystkim tym dokumentom, ponieważ nie znalazł podstaw by kwestionować ich wiarygodność. Strony nie podważały wiarygodności dokumentów.
 
Sąd dał wiarę zeznaniom F. w całości. Pokrzywdzona zeznawała w sposób spontaniczny, spokojny, swobodny. Jej wypowiedzi były logiczne, nie pozostawały w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym. W chwilach, w których Pokrzywdzona zeznawała o okolicznościach dla niej dotkliwych, reagowała intensywnie, płakała. Reakcje te były naturalne i spontaniczne, dodatkowo uwiarygadniały prawdziwość składanych zeznań.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
Na gruncie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że w ustalonym stanie faktycznym Obwiniona dopuściła się czynu sprzecznego z zasadami wykonywania zawodu radcy prawnego. U podstaw rozstrzygnięcia Sądu legły następujące powody. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje niezbicie na naruszenie przez Obwinioną jako pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika - Pokrzywdzonej. Obydwie strony były związane stosunkiem pracy przez okres, co należy podkreślić, prawie szesnastu lat. W tym czasie, Pokrzywdzona świadczyła dla Obwinionej pracę w drugim biurze Kancelarii. Relacje stron układały się poprawnie (vide: zeznania Pokrzywdzonej). Na powyższe wskazuje także okres zatrudniania Pokrzywdzonej przez Obwinioną. Od […] r., Obwiniona zaprzestała odprowadzać składki na ubezpieczenie związane z zatrudnianiem Pokrzywdzonej, składać wymagane prawem raporty rozliczeniowe Z., odprowadzać zaliczkę na podatek dochodowy od przychodów uzyskiwanych przez Pokrzywdzoną ze stosunku pracy. Stan taki trwał do końca okresu zatrudnienia. Ponadto, Obwiniona zalegała z wydaniem Pokrzywdzonej informacji PIT-[…] za okres od […] r. do […] r.
 
Pokrzywdzona powzięła wiedzę o wskazanych wyżej zaległościach w roku […], a następnie zwróciła się do Obwinionej o załatwienie tej sprawy. Próby wyjaśnienia sprawy trwały aż do roku […]. W […] r. Pokrzywdzona uległa wypadkowi i z tego powodu przebywała na zwolnieniu lekarskim. Zakład Ubezpieczeń społecznych odmawiał wypłaty zasiłku, co ostatecznie nastąpiło dopiero po wygraniu sprawy przeciwko Zakładowi przez Pokrzywdzoną. Zaistniała sytuacja doprowadziła Pokrzywdzoną do złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę z Obwinioną bez wypowiedzenia w trybie art. 55 § 1¹  kp, tj. z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika. Obwiniona zwlekała z wydaniem świadectwa pracy ponad […] miesięcy.
 
Taki stan rzeczy godził przede wszystkim w obowiązki wynikające z powszechnie obowiązujących przepisów prawa, tj. art. 97 § 1 Kodeksu pracy oraz § 4 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 1289), art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U.  z 2019 r. poz. 300, z późn. zm.) oraz art. 31, art. 32, art. 38 i 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509) . Ponadto, czyny Obwinionej godziły w zasady etyki określone w art. 6 i 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Treść art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego nakazuje radcom prawnym wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami. Pojęcie czynności zawodowych, jakim posłużono się w redakcji powołanego przepisu, nie powinno być utożsamiane wyłącznie ze świadczeniem pomocy prawnej na rzecz klientów. W ocenie Sądu obejmuje ono również inne czynności, które są podejmowane przez radcę w celu zawodowym. Do tej kategorii zaliczyć należy wszelkie czynności radcy prawnego związane ze stosunkiem pracy z pracownikami, przez których wykonywana praca służy świadczeniu pomocy prawnej. Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że praca Pokrzywdzonej niewątpliwie miała na celu utrzymanie biura kancelarii pod względem administracyjnym oraz sekretariatu. Wobec takiego pracownika, Obwiniona miała obowiązek wykonywać czynności w sposób ponadstandardowy, a więc nie tylko zgodny z obowiązującymi przepisami, lecz również z podwyższonymi standardami etycznymi, określonymi przez Kodeks Etyki Radcy Prawnego. Nieodprowadzanie wymagalnych danin publicznoprawnych oraz niewystawianie wymaganej prawem dokumentacji dla Pokrzywdzonej godziło w prawo, dobre obyczaje, było oczywiście nieuczciwe. Konsekwentnie, uznać należało, że postępowanie Obwinionej nie licowało z godnością zawodu, dyskredytowało go w opinii zarówno Pokrzywdzonej, jak i każdej innej osoby, która powzięła wiedzę o stanie rzeczy (w tym Organów administracji oraz Sądów powszechnych), co godziło w zasady określone w art. 11 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Nie sposób doszukać się usprawiedliwienia dla postępowania Obwinionej. Rozważanie braku świadomości co do istnienia naruszonych obowiązków byłoby wręcz absurdalne w przypadku radcy prawnego. Jak wskazała Pokrzywdzona, Obwiniona utrzymywała biuro w dwóch lokalizacjach, prowadziła około […] spraw. Powyższe nakazuje przyjąć, że Obwiniona powinna uzyskiwać przychody na poziomie pozwalającym na regulowanie zobowiązań związanych z zatrudnianiem Pokrzywdzonej. W przeciwnym wypadku, Obwiniona powinna rozwiązać stosunek pracy z Pokrzywdzoną zanim popadła w zwłokę z wykonywaniem przedmiotowych obowiązków.
 
Wskazać nadto należy, że zwłoka w wydaniu świadectwa pracy wyrządziła Pokrzywdzonej nieodwracalną szkodę, co świadczy o jej istotności. Prawie […] okres zatrudnienia jest okresem długim w perspektywie kariery zawodowej osoby fizycznej. Racjonalnie rzecz oceniając, nie jest możliwe pominięcie takiego okresu w życiorysie zawodowym. Brak świadectwa utrudniło podjęcie kolejnej pracy. Ponadto, czyny Obwinionej spowodowały konieczność wszczęcia szeregu postępowań, karnych, administracyjnych i cywilnych. Pokrzywdzona musiała poświęcić swoją uwagę i czas na uczestniczenie w tych postępowaniach. Pokrzywdzona była zmuszona do dochodzenia świadczeń z ubezpieczenia społecznego oraz roszczeń odszkodowawczych. Pokrzywdzona jest osobą samotną, zaspokajającą swoje potrzeby z utrzymania własnego. Po rozwiązaniu stosunku pracy z Obwinioną była zmuszona zwrócić się o pomoc do rodziny. Powyższe okoliczności doprowadziły Sąd do wniosku, że czyn Obwinionej został popełniony z winy umyślnej. Przemawia za tym świadomość prawna Obwinionej oraz długość okresu sprzecznego z powołanymi wyżej zasadami prawa i etyki. Ujawnione postępowanie Obwinionej stanowi rażące sprzeniewierzenie jednym z podstawowych zasad, jakimi powinien kierować się radca prawny, tj. zasady uczciwości, poszanowania prawa i ochrony godności zawodu.  Powyższe okoliczności przemawiały za zaostrzeniem wymiaru kary.
 
Sąd nie dopatrzył się w sprawie jakiekolwiek okoliczności, która przemawiałaby za złagodzeniem wymiaru kary. Przewinienie jest wyjątkowo dotkliwe dla Pokrzywdzonej, niesie ze sobą poważne obciążenie wizerunkowe dla zawodu radcy prawnego, które dyskredytuje go w opinii publicznej. Postępowanie Obwinionej nie licuje w jakimkolwiek stopniu z przeciętnym wzorcem należytego zachowania. Stąd, nie mogło ono sprostać podwyższonym standardom etycznym radcy prawnego. Obwiniona nie podjęła obrony w tym postępowaniu, nie przedstawiła wyjaśnień również na etapie dochodzenia. Obwiniona nie próbowała naprawić konsekwencji swoich działań, pojednać się z Pokrzywdzoną. W związku z powyższym, Sąd zważył w sposób szczególny na dyrektywę prewencyjną wymiaru kary. Kara pozbawienia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego jest karą najsurowszą spośród kar dyscyplinarnych, o charakterze izolacyjnym. W ocenie Sądu, postawa Obwinionej nie rokuje na poprawę w przyszłości. Po popełnieniu poważnego i doniosłego w skutki przewinienia, Obwiniona odnosiła się do Pokrzywdzonej w formie groźby (vide: zeznania Pokrzywdzonej). Całkowity brak refleksji nad popełnionym czynem pozbawia racjonalności poszukiwania kary, której celem byłaby realizacja dyrektywy wychowawczej. Akceptacja postawy Obwinionej, przez co Sąd rozumiał wymierzenie mniej dotkliwej kary, byłoby obciążające dla całego środowiska radców prawnych, a pośrednio dla systemu wymiaru sprawiedliwości. Bacząc na powyższe, Sąd nie dostrzegł możliwości złagodzenia wymiaru kary.
 
Sąd orzekł o kosztach postępowania na podstawie art. 70⁶ ustawy o radcach prawnych oraz § 1 ust. 1 pkt 1) uchwały nr 86/IX/2015 Krajowej Rady Radców prawnych z dnia 20 marca 2015 r. w sprawie określenia wysokości zryczałtowanych kosztów postępowania dyscyplinarnego, biorąc pod uwagę zakres czynności podjętych w postępowaniu. Sprawa została rozpoznana na jednym terminie. Postępowanie dowodowe obejmowało wyłącznie odebranie zeznań od jednego świadka oraz dowód z dokumentów.
 
E.R.