Orzeczenie z dnia 3 lutego 2020 r. Sygn. akt: D 197/19
Orzeczenie jest prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:      r. pr. Krzysztof Jacek Woś
CZŁONKOWIE:           r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
r. pr. Michał Rajski
PROTOKOLANT:          Karolina Szymala

           
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu C. ([…]) obwinionemu o to, że:  
dopuścił się nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego w ten sposób, że w okresie od […] r. do dnia […] r. w W. zaniechał poinformowania klientki – Pani M. – o wyznaczeniu Jej pełnomocnikiem z urzędu w sprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. sygn. akt […],
tj. w sprawie czynu określonego w art. 6 oraz 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały Nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeku Etyki Radcy Prawnego („KERP”) związku z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych oraz art. 8 KERP.
 

 

 

 
Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego Okręgowej Izby Radców Prawnych wniósł o ukaranie radcy prawnego C. ([…]) obwinionego o to, że dopuścił się nienależytego wykonywania zawodu radcy prawnego w ten sposób, że w okresie od dnia […] r. do dnia […] r. w W. zaniechał poinformowania klientki – M. o wyznaczeniu jej pełnomocnikiem z urzędu w sprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. sygn. akt […], tj. w sprawie czynu określonego w art. 6 oraz art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego w związku z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych oraz art. 8 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny ustalił, co następuje:
 
Sekretarz Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. pismem z dnia […] r. L. dz. […] poinformował radcę prawnego C. o wyznaczeniu pełnomocnikiem z urzędu dla M. w sprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. Wydział […] sygn. akt […] w ramach przyznanego prawa pomocy. W piśmie tym, Sekretarz OIRP w W. przekazał informację o treści: „proszę niezwłocznie zbadać akta, zawiadomić stronę listem poleconym o wyznaczeniu pełnomocnikiem procesowym i prowadzić sprawę z dołożeniem najwyższej staranności, zgodnie z Kodeksem Etyki Radcy Prawnego”.
Dowód:           pismo Sekretarza OIRP w W. z […] r. L. dz. […] (k. […])
 
Wyżej opisane pismo Sekretarza OIRP w W., zostało doręczone obwinionemu w dniu […] r.
Dowód:           potwierdzenie odbioru (k. […]).
 
Pokrzywdzona nie otrzymawszy od obwinionego informacji o wyznaczeniu pełnomocnikiem z urzędu, co najmniej do dnia […] r. wystąpiła z monitem do Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. Pracownik OIRP w W. – specjalista L. w korespondencji elektronicznej do obwinionego z dnia […] r. zwróciła się z prośbą o pilny kontakt z pokrzywdzoną, wskazując jej adres do korespondencji i adres e-mail.
Dowód:           wydruk korespondencji e-mailowej (k. […]-[…])
 
W odpowiedzi na e-mail z OIRP w W. z dnia […] r., obwiniony wystąpił w korespondencji elektronicznej z dnia […] r. z pytaniem o adres e-mail pokrzywdzonej, na co otrzymał odpowiedź, że adres e-mail był podany w korespondencji z […] r. W kolejnym e-mailu z tego dnia, tj. […] r. obwiniony wniósł o zwolnienie go z funkcji pełnomocnika w postępowaniu […] „w związku z konfliktem interesów i zapatrywań na rolę pełnomocnika w postępowaniu”, na co otrzymał odpowiedź od wymienionego wyżej pracownika OIRP w W., że pełnomocnik w tej sprawie zostanie zmieniony, jednak konieczne jest przesłanie do OIRP podpisanego wniosku w tej sprawie.
Dowód:           wydruk korespondencji e-mailowej (k. […]-[…])
 
Obwiniony pismem datowanym […] r. poinformował pokrzywdzoną M. o wyznaczeniu go pełnomocnikiem z urzędu w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. w przedmiocie naruszenia stosunków wodnych prowadzonej przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w W. sygn. akt […].
Dowód:           kopia pisma z […] r. (k. […])
 
Pismo obwinionego skierowane do pokrzywdzonej zostało nadane na poczcie w dniu […] r.
Dowód: Potwierdzenie nadania przesyłki Poczty Polskiej […] (k. […]).
 
Powyższa data, tj. dzień […] r. w którym obwiniony radca prawny C. nadał na poczcie pismo do pokrzywdzonej M. był dniem, w którym obwiniony wypełnił ciążący na nim obowiązek poinformowania klientki z urzędu o prowadzeniu jej sprawy przed sądem. Brak jest dowodu, wskazującego na wysłanie przed dniem […] r. pisma obwinionego do pokrzywdzonej z dnia […] r. znajdującego się w aktach sprawy (k. […]). Jak wskazuje sam obwiniony pismo to zostało nadane listem zwykłym.
 
Wiarygodność wyjaśnień obwinionego w tej kwestii, tzn. wcześniejszego, niż przed dniem […] r. powiadomienia pokrzywdzonej podważają informacje ze skargi pokrzywdzonej z dnia […] r. zawartej w korespondencji elektronicznej z dnia […] r. skierowanej do OIRP w W. oraz w korespondencji elektronicznej prowadzonej pomiędzy obwinionym, a pokrzywdzoną w dniach od […] do […] r.
Dowód:           wydruki korespondencji elektronicznej (k. […]-[…] oraz […]-[…]).
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
Zgodnie z art. 6 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, radca prawny, mając na uwadze treść roty ślubowania, określonej w ustawie o radcach prawnych, obowiązany jest wykonywać czynności zawodowe rzetelnie i uczciwie, zgodnie z prawem, zasadami etyki zawodowej oraz dobrymi obyczajami. Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 wymienionego Kodeksu Etyki, radca prawny zobowiązany jest wykonywać czynności zawodowe sumiennie oraz z należytą starannością uwzględniającą profesjonalny charakter działania. W rozpoznawanej sprawie obwiniony naruszył wynikający z norm zawartych we wskazanych przepisach obowiązek wykonywania czynności zawodowych rzetelnie oraz z należytą starannością. Dotyczy to zaniechania przez obwinionego w okresie pomiędzy dniem […] r. a dniem […] r. obowiązku poinformowaniu klientki z urzędu, a w tej sprawie pokrzywdzonej M., o wyznaczeniu obwinionego jako jej pełnomocnika z urzędu. Obowiązujący w tym zakresie standard rzetelności i należytej staranności wyznacza treść § 20 pkt 2 Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego, stanowiącego załącznik do uchwały nr 94/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 13 czerwca 2015 r. Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, po ustanowieniu pełnomocnikiem lub obrońcą z urzędu w danej sprawie wyznaczony radca prawny powinien niezwłocznie zawiadomić o swoim ustanowieniu osobę, dla której został ustanowiony pełnomocnikiem lub obrońcą z urzędu i skontaktować się z nią. W tej sprawie zawiadomienie w tej sprawie nastąpiło ze zwłoką, na co wskazuje upływ czasu pomiędzy otrzymaniem stosownego zawiadomienia OIRP w W., a skierowaniem pisma do klientki, obejmujący okres ponad […] tygodni. Co więcej, zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że zawiadomienie klientki nastąpiło dopiero wskutek interwencji Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. podjętej po monicie skierowanym przez pokrzywdzoną. Zgodnie z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, radcowie prawni podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z zasadami etyki bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych. Obowiązek obwinionego został w tej sprawie określony w powołanym wyżej § 20 pkt 2 Regulaminu wykonywania zawodu radcy prawnego, natomiast normy etyczne, które zostały przez obwinionego naruszone zostały zawarte w art. 6 i art. 12 ust. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego. Należało przy tym wziąć pod uwagę, że zgodnie z art. 6 § 1 Kodeksu karnego stosowanego odpowiednio poprzez art. 74¹ pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany.
 
Mając powyższe na uwadze, Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał obwinionego radcę prawnego C. winnym popełnienia czynu zarzucanego mu we wniosku o ukaranie. Jednocześnie mając na uwadze, że do wymaganego przepisami zawiadomienia klientki, wprawdzie ze zwłoką, doszło. A ponadto, mając na uwadze to, że obwiniony podjął czynności w sprawie, w której był wyznaczony pełnomocnikiem z urzędu Okręgowy Sąd Dyscyplinarny wymierzył obwinionemu najniższą z możliwych kar dyscyplinarnych, to jest karę upomnienia, o której mowa w art. 65 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
 
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 70⁶ ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych, mając na względzie zakres czynności niezbędnych w rozpoznawanej sprawie i podjętych przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego i sąd dyscyplinarny.
 
Z tych wszystkich uzasadnionych względów Okręgowy Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w części dyspozytywnej orzeczenia.
 
(WK)