Orzeczenie z dnia 26 sierpnia 2019 r. Sygn. akt: D 103/19
Orzeczenie jest prawomocne
 

PRZEWODNICZĄCY:    r. pr. Katarzyna Szwed - Kawka
CZŁONKOWIE:           r. pr. Paulina Sibilska
r. pr. Igor Bąkowski
PROTOKOLANT:         Karolina Szymala

 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu […] r. w W. sprawy przeciwko radcy prawnemu T., […], obwinionemu o to, że:
nie wypełnił obowiązku doskonalenia zawodowego i nie uzyskał wymaganych […] punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym, który trwał od […] r. do […] r. – czym naruszył obowiązek dbania o rozwój zawodowy poprzez kształcenie ustawiczne, a także obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu radców prawnych,
tj. popełnił czyn z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego stanowiącego załącznik do uchwały nr 3/2014 Nadzwyczajnego Krajowego Zjazdu Radców Prawnych z dnia 22 listopada 2014 r. w sprawie Kodeksu Etyki Radcy Prawnego, w związku z § 7 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 11 grudnia 2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku (t. j. uchwała Nr 124/X/2017 Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych z dnia 20 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia tekstu jednolitego uchwały w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządu służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku).
 

 

 

 
Wnioskiem o ukaranie z dnia […] r. Zastępca Rzecznika Dyscyplinarnego OIRP w W. K. (zwana dalej „Rzecznikiem”) wniosła o uznanie winnym radcę prawnego T. (zwanego dalej „Obwinionym”) popełnienia przewinienia dyscyplinarnego z art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych w związku z art. 14 ust. 1 i 2 oraz art. 61 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego („KERP”) w związku z art. 7 § 1 i § 11 Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządy służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku, stanowiącego załącznik do uchwały nr 103/IX/2015 KRRP z dn. 11.12.2015 r. w sprawie Regulaminu zasad wypełniania obowiązku doskonalenia zawodowego przez radców prawnych i zadań organów samorządy służących zapewnieniu przestrzegania tego obowiązku („Regulamin Doskonalenia”) przez to, że nie uzyskał wymaganych co najmniej […] ([…]) punktów szkoleniowych w cyklu szkoleniowym […]-[…] r.(vide: wniosek k. […])
 
W odpowiedzi na wniosek o ukaranie Obwiniony wniósł o umorzenie postępowania podnosząc znikomą szkodliwość popełnionego czynu. W uzasadnieniu wskazał, że od […] r. faktycznie nie prowadził działalności gospodarczej, na dowód czego przedłożył deklaracje […]. Podniósł ponadto, iż w dniu […] r. złożył w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-Z informującą Urząd Skarbowy o zaprzestaniu działalności gospodarczej z dniem […] r. zaś od dnia […] r. jest na emeryturze. Obwiniony podniósł, że w okresie objętym zarzutem (od dnia […] r. do […] r.) nie wykonywał zawodu radcy prawnego a zatem doskonalenie zawodowe nie było mu potrzebne. (vide:  odpowiedź na wniosek k. […] i n.)
 
Przed wyznaczoną rozprawą pismem z dnia […] r. Obwiniony poinformował, że w dniu wyznaczonej rozprawy będzie przebywał na wycieczce poza granicami Polski. Podrzynał swoje dotychczasowe stanowisko i wniósł o umorzenie postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. (vide: pismo k. […])
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny Okręgowej Izby Radców Prawnych w W. rozpoznał sprawę na rozprawie w dniu […] r. pod usprawiedliwioną nieobecność Obwinionego . Sąd kierując się przesłankami z art. 68 (3) ustawy o radcach prawnych postanowił prowadzić postępowanie bez jego udziału, uznając że obecność Obwinionego nie jest niezbędna, gdyż stan faktyczny sprawy może być ustalony w oparciu o przedstawione przez Rzecznika Dyscyplinarnego dokumenty i zeznania świadków a Obwiniony usprawiedliwiając swoje niestawiennictwo nie wniósł o odroczenie lub zmianę terminu rozprawy.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
 
Obwiniony nie uzyskał żadnego z […] wymaganych dla okresu rozliczeniowego […]-[…] r. punktów szkoleniowych. (vide: pismo Dziekana OIRP w W. k. […] i zestawienie k. […]).
 
Zgodnie z § 7 ust. 1 Regulaminu Doskonalenia w okresie rozliczeniowym […]-[…] Obwiniony miał obowiązek odbycia szkoleń zawodowych lub innych form doskonalenia dla zgromadzenia minimum […] punktów rozliczeniowych. Nie ulega wątpliwości, że obowiązku tego ten wykonał w związku z czym nie wywiązał się z obowiązku doskonalenia w rozumieniu § 11 Regulaminu Doskonalenia.
 
Obowiązek stałego doskonalenia oraz uczestnictwa w szkoleniach zawodowych na podstawie przepisów samorządowych wynika także z art. 14 ust. 1 i 2 KERP, zaś obowiązek stosowania się do uchwał organów samorządu ma podstawę w art. 61 ust. 2 KERP. W związku z tym zaniechanie Obwinionego w zakresie realizacji obowiązku doskonalenia zawodowego stanowi naruszenie przepisów KERP, co podlega odpowiedzialności na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych.
 
Okręgowy Sąd Dyscyplinarny uznał, że nie ma okoliczności usprawiedliwiających zaniechanie w zakresie obowiązku szkoleniowego, tzn. czy czyn którego się dopuścił nie wynikał z przyczyn od Obwinionego niezależnych i trudności niemożliwych, oceniając rzecz racjonalnie, do przezwyciężenia. Zważyć w tym miejscu należy, że wyznaczony okres rozliczeniowy obejmujący […] lata kalendarzowe jest na tyle długi, że umożliwia, uwzględniając obowiązki zawodowe, rodzinne, a także nieprzewidziane sytuacje osobiste, wykonanie tego obowiązku, czego dowodem jest to, że zdecydowana większość radców prawych OIRP w W. obowiązek ten wykonała. Podkreślić należy, że doskonalenia zawodowego radcy prawnego nie jest związane z wykonywaną działalnością, w tym działalnością gospodarczą, a zatem okoliczności „nie prowadzenia” działalności gospodarczej czy jej zawieszenia nie mogą mieć wpływu na ocenę prawną popełnionego czynu. Biorąc to pod uwagę Sąd uznał, że Obwinionemu należy przypisać odpowiedzialność za zarzucany przez Rzecznika delikt dyscyplinarny.
 
W ocenie Sądu, wobec rodzaju naruszenia, adekwatną karą dyscyplinarną jest kara upomnienia. Jest to kara o niskiej dolegliwości, jednak sprawiedliwa, biorąc pod uwagę postawę Obwinionego w porównaniu z postępowaniem prawidłowym (większości członków tut. Izby), tzn. poświęcaniem własnego czasu na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i utrzymywaniu stale wysokiego poziomu merytorycznego. Cechą zawodu radcy prawnego, warunkującego zaufanie do niego jest bowiem także profesjonalizm i umiejętności praktyczne, od których zależy odpowiednie, tzn. skuteczne wykonywanie pomocy prawnej. Radca prawny nieprzygotowany merytorycznie, szczególnie wobec powszechnych szybkich zmian prawnych, nie tylko nie udzieli pomocy ale może spowodować szkody po stronie klienta i swojej, ujemnie wpływając na wizerunek zawodu. Podkreślić przy tym należy, że sam fakt przejścia na emeryturę nie musi oznaczać rezygnacji z wykonywania zawodu radcy prawnego.
 
W sprawie kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 70(6) ust. 1, 2 i 3 ustawy o radcach prawnych zgodnie z którym zryczałtowane koszty postępowania ponosi Obwiniony, jeżeli został skazany. Ustalając wysokość tych kosztów Sąd związany był uchwałą nr 86/IX/2015 z dnia 20 marca 2015r. Krajowej Rady Radców Prawnych. Zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 1) tej uchwały zryczałtowane koszty postępowania dyscyplinarnego w postępowaniu przed okręgowym sądem dyscyplinarnym wynoszą od […] do […] zł. Ustalając zatem w niniejszej sprawie koszty postępowania na poziomie […] zł. Sąd ustalił te koszty na niższym poziomie, w proporcji do zakresu zaangażowania organów dyscyplinarnych mając na względzie prosty charakter sprawy i związany z tym niewielki nakład czasu pracy organów dyscyplinarnych, tj. rozpoznanie sprawy na jednej rozprawie z obowiązkiem uzasadnienia orzeczenia na piśmie.
 
W.K.