Wernisaż otworzył Dziekan Rady OIRP w Warszawie, Włodzimierz Chróścik, natomiast całe spotkanie poprowadziła Elżbieta Kozikowska.
Wiktor Gardoliński to architekt, malarz, pisarz, kompozytor i autor tekstów. Obecnie zajmuje się malarstwem, prowadząc na Starym Mokotowie własną mini-galerię autorską. Jest twórcą niezależnym. Jego prace wystawiane były dotychczas w Galerii Sztuki Współczesnej AD-HOC w Warszawie. Kierunek swojej twórczości nazywa realizmem alternatywnym. Jako malarz i pisarz stoi na granicy dwóch światów, świata widzialnego i niewidzialnego, na granicy między rzeczywistością i abstrakcją. Rozwiązaniem tej dychotomii jest zazwyczaj ucieczka: albo w iluzję tworzenia hiperrealizmu, albo w iluzję oderwania się od znaczeń, skojarzeń, od wszelkich powiązań z umysłem i emocjami. Istnieją jednak rozwiązania pośrednie.
„Nie ma znaczenia co się maluje. Liczy się przede wszystkim szczerość wobec samego siebie, odbicie własnych życiowych postaw. Nieważne są style ani ideologie. Liczy się sposób położenia farby, wybór i sposób potraktowania podłoża, wynalezienie własnych kolorów. Kolory, kształty, nasycenia, podobnie jak słowa i dźwięki same w sobie są wibracjami. Dzieło sztuki to poszukiwanie równowagi między polaryzacją męską i żeńską, to emanacja pozytywnej energii i możliwość otwarcia podświadomości na jasną stronę życia, szansa twórczego programowania rzeczywistości” – mówi Wiktor Gardoliński. Obecna wystawa, zatytułowana „Niewidzialne miasta”, inspirowana jest powieścią Italo Calvino pod tym samym tytułem, w której znany wenecki podróżnik Marko Polo ma opisać cesarzowi chińskiemu wygląd cesarstwa, po którym podróżował. Zadanie to jest o tyle ciekawe, że ze względu na nieznajomość języka opis jest możliwy tylko przy pomocy gestów, rebusów oraz przy pomocy przywiezionych przedmiotów.